บทที่ 96 ไม่มีใครเห็นหรอก NC++

“ง่วงแล้วยัง...หืม” เขาดึงเอวบางเข้าหาตัวพลางกระซิบถาม “หรืออยากไปเดินเล่นที่ไหนอีก”

“...” น้ำตาลก้มหน้าหลบสายตาผู้คนที่มองมาที่เธอเป็นตาเดียว เธอเลือกที่จะหลบโดยการใช้หน้าผากแตะลงไปบนแผกอกกว้างของเขา

“ฉันอยากกลับห้องแล้ว” เมื่อเห็นน้ำตาลเงียบ ไคล์เลยบอกความต้องการของเขา

“กะ...กลับเลยก็ได้ค่ะ”

“งั้น...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ