บทที่ 3 ญรินดา ทรัพย์สมบัติไพศาล
ปัง! ปัง! โจรรายที่สามถูกยิงที่หัวไหล่ แรงกระสุนไม่ได้ทำให้หัวใจของมันหยุดเต้น แต่ก็บาดเจ็บสาหัสเอาการ
“เชรี่ยเอ้ย ! ไอ้หน้าตัวเมียเก่งแค่ลอบกัด ถ้าแน่จริงมึงออกมาจากที่ซ่อน แล้วสู้กันแบบลูกผู้ชาย สิวะ !”
เดวินได้ยินเสียงมันตะโกนก่นด่าอย่างชัดเจน แต่ก็ไม่สะทกสะท้าน เพราะเป็นแค่ลูกไม้ตื้น ๆ ที่พวกโจรพยายามยั่วยุปลุกปั่นให้เขาบันดาลโทสะ
เขาระแวดระวัง จับตาดูโจรรายที่สามตะเกียกตะกายไปเปิดประตูด้านหลังรถ เพื่อจะนำตัวญรินดามาใช้เป็นข้อต่อรอง มันกราดยิงกระสุนเข้าไปในแนวต้นไม้อีกฟากหนึ่ง
“ลูกพี่ ! อย่ายิงมาทางนี้ !” สมุนโจรตะโกนห้าม
“ไอ้เวร ! มึงวิ่งเข้าไปในป่า หาพ่อง !”
พวกมันตะคอกด่ากันอย่างหัวเสีย ทำให้ชายหนุ่มรู้ว่าโจรรายที่สอง ซ่อนตัวอยู่ที่จุดไหน เขาหยิบมีดพับเอ็ม16-14เอสเอฟจีออกมาจากกระเป๋าลับที่ข้างต้นขา ฉวยจังหวะที่ฝ่ายตรงข้ามกำลังแตกตื่นพุ่งเข้าจู่โจม โจรรายที่สองจากด้านหลัง
สมัยที่เป็นนาวิกโยธิน เดวินเคยทำงานอยู่ในหน่วยจู่โจมพิเศษจึงมีความชำนาญด้านการต่อสู้แบบประชิดตัว เขาถูกฝึกให้เคลื่อนไหวอย่างเงียบเชียบ แข็งแรง และแม่นยำ เพื่อที่จะกำจัดคู่ต่อสู้ให้ได้รวดเร็วที่สุด
ตอนนี้เหลือแค่หัวหน้าโจรที่เขาต้องจัดการ แต่มันยากตรงที่ไอ้ตัวหัวโจกนั่นเข้าไปลากตัวประกันลงมาจากรถได้สำเร็จแล้ว...
“เลิกเหวี่ยงฉันเสียที ไอ้บ้า !”
ญรินดาโวยวายอย่างสุดจะทน เธอถูกไอ้โจรจั๊กกะแร้เหม็นกอดคอเหวี่ยงไปเหวี่ยงมาจนหัวหมุนตาลาย ความกลัวจึงอันตรธานหายไปดื้อ ๆ
“หุบปาก !” ไอ้โจรตะคอกใส่หน้าเธอ แล้วก็หันไปตะโกนท้าตีท้าต่อยกับฝ่ายตรงข้าม
“ไอ้ขี้ขลาดตาขาว ถ้าแน่จริง มึงออกมาสู้กับกูตัวต่อตัวสิโว้ย !”
ญรินดาได้กลิ่นของหมาจนตรอก
ระหว่างที่ไอ้โจรโฉดเล็งปืนยิงสะเปะสะปะ มันไม่ได้ระแวงระวังว่าตัวประกันจะมีพิษสงอันตราย
เธอพยายามมองหาคนที่มาช่วย และคิดว่าเขาจะต้องซ่อนตัวอยู่ในป่า แต่ก็มองไม่เห็นอะไรเลย
ถ้าหากปล่อยไว้แบบนี้ เขาอาจจะยิงโดนมันยิงเข้าสักนัด
จังหวะที่ไอ้โจรโฉดเดินเป๋ ญรินดาตัดสินใจยกส้นสูงกระทืบขาข้างหนึ่งของมันเต็มแรง ทำให้ร่างของมันเสียหลักล้มหงายลงไปคนละทิศกับเธอ
ทันทีทันใดก็มีเสียงปืนดัง ปัง !
ญรินดาหันไปมองไอ้โจรโฉด และพบว่าหัวของมันโดนยิงจนระเบิดกระจุยเหมือนกับในหนังซอมบี้ไม่มีผิด
“อี๋” หญิงสาวหลับตาปี๋ด้วยความสยดสยอง
แล้วครู่ต่อมาเธอก็ถูกใครคนหนึ่งฉุดให้ลุกขึ้นยืน
“คุณหนูยูริ บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับ”
โอ้ว แม่เจ้า ผู้ชายคนนี้เสียงหล่อมว๊ากกก แววตาของญรินดาเป็นประกายวิบวับ เขารู้จักชื่อเล่นเธอด้วย
“ฉันปลอดภัยดีค่ะ” ตอบเสียงใส
หญิงสาวแอบตั้งความหวังไว้สูงว่าพระเอกขี่ม้าขาวที่เสี่ยงอันตรายมาช่วยเธอจะเป็นหนุ่มหล่อสุดเท่ห์ พอแหงนหน้าขึ้นไป เธอกลับได้เจอแต่มนุษย์ขนดกเหมือนตัวเยติ มิหนำซ้ำชายหนุ่มยังสวมแว่นตาไนท์วิชั่น (Night Vision) ปกปิดหน้าตาไว้มิดชิด
เอิ่ม... พระเอกขี่ม้าขาวของเธอ คงหลุดมาจากการ์ตูนเรื่องโฉมงามกับเจ้าชายอสูร เวอร์ชั่นที่ถอนคำสาปไม่ได้น่ะ
“คุณจะทำอะไรหรือคะ ?”
ญรินดาตะโกนถามชายหนุ่ม เมื่ออีกฝ่ายเดินเข้าไปในรถแคมปิ้งการ์ รื้อค้นข้าวของพวกโจร เธอยืนตัวแข็งทื่อไม่กล้าเดินตามเข้าไป ยังรู้สึกขยาดกลัวพื้นที่แคบ ๆ ตรงนั้นและเก้าอี้ตัวนั้น
เขาใช้เวลาไม่ถึงสามนาที ก็โผล่ออกมาพร้อมกับลังไม้ขนาดใหญ่ที่มีตัวหนังสือสีแดงระบุว่าแทนเนอร์ไรท์เอ็กซ์โพลซีฟ (Tannerite explosive) วางลังไม้ลงบนพื้น แล้วถีบเข้าไปหาศพของพวกโจรที่เขาลากมากองรวมกันใกล้ ๆ ตัวถังเครื่องยนต์
ทั้งคู่เดินออกห่างจากรถแคมปิ้งการ์ได้ประมาณห้าหลา[1] ชายหนุ่มก็ยกปืนเบอเรตต้าเล็งไปที่ลังไม้
เสียงระเบิดตูมตามดังขึ้นพร้อมกับความร้อนที่แผ่กระจายไปทั่วบริเวณ ญรินดายกมือปิดหู วิ่งหนีกระเซอะกระเซิงมาหลบอยู่ในระยะปลอดภัย
ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ทะมัดทะแมงเหมือนนายแบบ ที่เดินตรงมาหาหญิงสาวโดยมีกองเพลิงขนาดใหญ่ลุกโชนอยู่ด้านหลัง เป็นภาพที่สง่างามชวนตะลึงที่สุด เขาทำให้เธอรู้สึกประทับใจจนไม่อยากละสายตา
เฮ้อ... ถ้าหากเขาเป็นหนุ่มหล่อหน้าตาดี ความฝันของเธอคงคอมพลีท[1]สุด ๆ เลยล่ะ
“คุณหนูญรินดาปลอดภัยแล้วครับ”
เดวินส่งข้อความเสียงไปแจ้งข่าวดีให้กับพ่อเลี้ยงทรงกลด และรอฟังคำว่า “เงินสามสิบล้านจะถูกโอนเข้าบัญชีของคุณทันทีที่พาลูกสาวผมมาส่งถึงบ้าน” ด้วยใจจดจ่อ
แต่อีกฝ่ายดันส่งข้อความตอบกลับมาว่า
“เดวิน ผมมีปัญหาที่ต้องสะสาง ช่วยพาญรินดาไปซ่อนตัวอยู่ที่เกสต์เฮ้าส์ของคุณก่อนสักพัก”
หลังจากที่ได้ยินข้อความสนทนาโต้ตอบของทั้งสองฝ่าย ทำให้ญรินดารู้สึกเป็นห่วงบิดาจับใจ พอเห็นสีหน้าบูดบึ้งเหมือนอยากจะอัดใครสักคนของชายหนุ่ม เธอก็ไม่กล้าเอ่ยปากซักถามอะไรกับเขา
[1] Complete = คอมพลีท สมบูรณ์, ทำให้สำเร็จ, ครบถ้วน
[1] 5 หลา = ครึ่งความกว้างสนามฟุตบอล
