บทที่ 42 Chapter : 42

“เมธ~”

“ว่าไง”

“...เมื่อคืนกูพังมาก~” ฉันนั่งกินข้าวที่โรงอาหารคณะกับอีสุเมธแล้วก็พูดคำนี้มาเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ พร้อมกับหัวใจที่โคตรหดหู่ ไม่น่าเลยพัดลม ไม่น่ากระดกเหล้าขนาดนั้นเลย ยับ! ยับเยินไปหมดทุกอย่าง

“จ้า~ มึงเพิ่งรู้เหรอคะ พังสุด พังถึงขั้นโทรไปด่าพี่เตอร์”

“...ฮือ~ กูกลับก่อนนะ”​...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ