บทที่ 39 เหตุผล

ปัง ๆ ๆ ๆ ๆ

ลูกกระสุนนับไม่ถ้วนพุ่งเข้ากลางเป้าซ้ำ ๆ จนกลายเป็นรูพรุน เสียงปืนดังก้องไปทั่วบริเวณบ้านหลังใหญ่ซึ่งไร้สิ่งมีชีวิตอื่นใดนอกจากตัวผมเอง ปลอกกระสุนตกลงบนพื้นจำนวนหลายปลอกขณะมือหนาหยอดกระสุนใส่เข้าไปใหม่แล้วตั้งเป้าขึ้นเตรียมจะยิงอีกครั้ง

ภายในหัวครุ่นคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นตลอดเวลาหนึ่...