บทที่ 42 ไม่ยอม

ร่างสูงพาฉันมาถึงรถสปอร์ตคันหนึ่งซึ่งจอดอยู่ไม่ไกลจากหลังโบสถ์นัก เขาผลักฉันลงบนเบาะก่อนจะปิดประตูเสียงดังแล้วอ้อมมานั่งฝั่งคนขับในเวลาต่อมา

“จะ… ทำอะไร ปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉันขอร้อง” ฉันพนมมือไหว้เขาอย่างอ้อนวอน วูบหนึ่งฉันเห็นฮาเดสชะงักไป แววตาของเขาสั่นไหวเล็กน้อยก่อนที่มันจะกลับมาเย็นชาเหมือนเดิม

“...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ