บทที่ 64 จิตใต้สำนึก

“อัยย์… ขอโทษ”

ชินซองกระชับกอดพร้อมกับซุกใบหน้าลงบนไหล่ของฉัน ลมหายใจกรุ่นร้อนเป่ารดเบา ๆ เขาดูสงบลงมาก เมื่อเห็นอย่างนั้นฉันก็เป็นฝ่ายหมุนตัวกลับไปหาเขาแทน ฉันกอบกุมใบหน้าหล่อเหลาพลางเลื่อนฝ่ามือขึ้นสัมผัสเส้นผมสีเทาควันบุหรี่ สองตาสบกันนิ่งเนิ่นนานเพื่อสื่อความรู้สึกทั้งหมดที่มีให้เขารับรู้

“อย่าท...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ