บทที่ 34 เขาหน้าเหมือนนาย

“ชู่วว์...อย่าดัง”

ทันทีที่ได้ยินเสียงกระซิบอลินก็นิ่งลงทันที เธอจำเสียงของเขาได้ เสียงของคนที่เธอสะกดรอยตามมาตั้งแต่แรก แล้วอยู่ ๆ เขาก็หายไปจนเธอเจอเรื่องชวย ๆ แบบนี้

เมื่อผู้ชายที่โดนสั่งให้ตามจับตัวอลินวิ่งผ่านไป ปากของเธอก็ถูกปล่อยให้เป็นอิสระ แต่มือข้างหนึ่งก็ยังโอบเอวของเธอไว้

“ไปทำอะไรมา”

“เ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ