บทที่ 104 กรุงโซล : 104

@22.30 น.

ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึกเพราะเสียงฟ้าร้องดังลั่น เหลือบมองดูเวลาตรงโต๊ะข้างเตียงนอน บ่งบอกว่าตอนนี้มันดึกมากแล้ว ลุกเดินออกไปนอกระเบียงห้องเพราะจำได้ว่าก่อนออกไปโรงพยาบาลฉันตากผ้าไว้ยังไม่ได้เก็บ

ครืดดดด เปรี้ยง!!!

เสียงฟ้าร้องและฟ้าผ่าดังขึ้นจังหวะที่ฉันเปิดประตูระเบียงพอดี ฉันเลยนั่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ