บทที่ 74 กรุงโซล : 74

ทันทีที่ผมก้าวเข้ามาในห้องผู้ป่วยของไอ้โรมผมก็เดินไปยืนอยู่ข้างๆ เตียงที่มีร่างไร้สติของมันนอนอยู่ พร้อมกับพูดบอกกับร่างที่หน้าตาเหมือนผมทุกประการที่นอนอยู่บนเตียงเบื้องหน้า

“กูมีเรื่องจะถามนมสายหลายอย่างเลย มึงช่วยให้เราได้เจอกันสักครั้งด้วยเถอะนะไอ้โรม”

[End part]

“จ๊ะเอ๋!!”

“ว๊าย!! พี่มด เล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ