บทที่ 83 กรุงโซล : 83

“ภาพมันก็ดำๆ มืดๆ แล้วก็ไม่รับรู้อะไรอีกเลย ว่าแต่ ทำไมฉันต้องตอบคำถามนายด้วยเนี่ย!?” แก้มใสเบ้ปากเล็กน้อยทำหน้าหงุดหงิดใส่ผม

“คนอุตส่าห์ช่วยเหลือ ขอบคุณสักคำก็ไม่มี” ผมแกล้งทำเสียงน้อยใจ

“ไม่เคย..”

“ไม่เคยขอให้ช่วย… สินะ!?” ผมรู้ทันว่าแก้มใสจะพูดอะไรเลยชิงพูดขัด

“ชิ! แสนรู้จริงๆ”  แก้มใสบ่นเบาๆ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ