บทที่ 90 กรุงโซล : 90

[Seoul’s part]

‘ป่าเถื่อน บ้าอำนาจ เผด็จการ’ คิดว่าผมไม่รู้เหรอว่ายัยเดี้ยงที่อยู่บนเตียงด่าผม ผมอ่านปากเธอออก แต่เลือกที่จะไม่เข้าไปขัดบทสนทนาของเธอกับเพื่อน

เห็นว่าเจ็บขนาดนี้หรอกนะ จะยอมให้วันหนึ่ง อีกอย่างตอนนี้ผมกำลังจะล้างบาปของตัวเอง ไม่อยากจะทำร้ายเธอไปมากกว่านี้แล้ว

ความเลวมันลบล้างกัน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ