บทที่ 98 กรุงโซล : 98

“เฮียบอกแก้มไม่ได้เหรอ? แก้มสัญญาจะไม่เอาไปบอกใคร” ฉันตัดสินใจถามเฮียยูกิออกไปอีกครั้ง

“เดี๋ยวก็รู้เอง ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา” แล้วก็เหมือนเดิม เฮียยูกิตอบปัดๆ  แล้วก็ลุกไปนั่งโซฟาตัวเดิม ก้มหน้าเล่นมือถือตัวเอง ปิดกั้นไม่ให้ฉันได้ถามอะไรต่อ

สามวันต่อมา

ในที่สุดวันที่ฉันรอคอยก็มาถึง วันที่ฉันจะได้เอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ