บทที่ 10 เอาของไปที่โกดังแต่กลับโดน..
ตอนที่ 9
การทำงานในบริษัทยักษ์ใหญ่ที่ทำงานทุกด้านไม่ว่าจะด้านส่ง-ออกหรือนำ-เข้า ธุรกิจการไฟฟ้า เครื่องยนต์ การค้าระหว่างประเทศ ด้านอสังหาริมทรัพย์-สังหาริมทรัพย์ ด้านอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว ด้านภาพยนต์ ละคร และอื่นๆอีกมากมาย ทุกๆอย่างที่ทำได้บริษัท S ที่ผมทำงานอยู่ทำได้ทุกอย่างทำให้ผมได้ศึกษาเรียนรู้อะไรๆประดับสมองเต็มไปหมดแต่ก็นั้นแหละแต่ละอย่างค่อยเป็นค่อยไป
หลังจากที่ถูกเจ้าเด็กแก่แดดอย่างเฟียสทำอะไรต่อมิอะไรไปในห้องของท่านประธานวันต่อมาก็ต้องมาทำงานเหมือนเคยแต่สัปดาห์ที่ผ่านมานั้นผมต้องศึกษางานที่แผนกสถาปัตยกรรมทั้งสัปดาห์แต่ผมก็ทำได้เต็มที่จนได้การประเมินที่พึงพอใจพอสมควร และพี่โมนาก็มาอธิบายเพิ่มเติมคืองานของเรานั้นเป็นงานประเภทซัพพอร์ตต้องไปศึกษางานต่างแผนกอย่างน้อยแผนกละ 1 สัปดาห์หรือมากกว่านั้นซึ่งมันก็เป็นผลดีต่อตัวผมเองและผลเสียคือถ้าแผนกนั้นไม่ถนัดก็คือตายทั้งเป็นและตอนนี้เบลเพื่อนร่วมงานของผมกำลังเผชิญกับการตายทั้งเป็น
"การ์ชิเรารู้สึกเบื่อแผนกบัญชีแล้วละ"เสียงบ่นจากร่างบางๆนั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์เป็นชั่วโมงๆเพราะต้องมานั่งแก้ตารางบัญชีของแผนกตัวเองและแผนกที่ศึกษางานอยู่ เบลก็ไม่ต่างจากผมที่ต้องไปศึกษางานต่างแผนกและแผนกที่เบลต้องไปนั้นก็คือแผนกบัญชีแค่ได้ยินก็แทบบ้าตัวเลขกระแทกตา
"ทนเอาหน่อยหน่าอีกไม่กี่วันก็จบแล้ว"ผมพูดปลอบ
"ก็ถ้าเราทำไม่ดีการประเมินต่ำก็ต้องศึกษาซ้ำไปอีกทบนึงเลยแหนะนั้นก็แปลว่าเราต้องอยู่ต่ออีก 1 สัปดาห์หรือมากกว่าตายๆเอาตัวเข้าล่อหัวหน้าแผนกก็แล้ว รู้ปะ!หัวหน้าลีลาก็ถือว่าดีๆคนหนึ่งแต่กลับไม่ติดเซ็กซ์เหมือนกับคนอื่นๆเลยอะแก เราเครียด เครียดๆทำไมพี่โมนาไม่ให้เราได้เลือกเอานะทำไมต้องเลือกให้ด้วยไม่เข้าใจจริงๆ"เป็นการบ่นผสานนินทาหัวหน้าแผนกอื่นไปด้วยที่ออกมาน่ารักมากๆเลยละเจ้าตัวคงไม่รู้ตัวว่าพูดอะไรอยู่และทำอะไรอยู่
"ก็จริงทำไมไม่ให้เราเลือกนะแต่ดูแล้วพี่โมนาก็คงมีเหตุผลสมมติถ้าเราเลือกเราก็คงเลือกที่ชอบแผนกอื่นก็ไม่ได้การซัพพอร์ตจากเราไง คิดแง่บวกไว้"ผมตบไหล่เล็กเบาๆเป็นการปลอมอีกขั้น
แอ๊ด
"เอาละๆ ว่างกันหรือเปล่าช่วยพี่แพ็คของหน่อย ของจากท่านประธาน"แล้วพี่โมนาก็เข้ามาพร้อมกับกล่องสีน้ำตาล
"มีเยอะไหมพี่ถ้าไม่เยอะการ์ชิทำคนเดียวน่าจะได้เบลจะเคลียร์รายงานบัญชีน่ะเยอะมากตาลายหมดละ"ของที่ต้องแพ็คอะไม่ได้เยอะมากแต่รายงานบัญชีของเจ้าเบลนี้สิเยอะมากเถียงไม่ถูกเลยแหละ
"งั้นเดี๋ยวพี่แพ็คกับการ์ชิก็ได้เราก็ทำรายงานไป การ์ชิมาเร็ว"ผมรีบลุกจากโต๊ะไปที่โต๊ะกลางของเราและเราก็ลงมือแพ็คของ ของก็ไม่ได้เป็นของมีค่าอะไรมากถึงหลักหมื่นหรอกเป็นแค่ของเรื่อยเปื่อยที่ต้องส่งให้กับผู้รับก็เท่านั้น
"เสร็จจนได้"ของชิ้นเล็กชิ้นน้อยซึ่งพอแพ็คเสร็จก็เหลือแค่กล่องใหญ่กล่องเดียวแต่ของด้านในนี้อย่าให้พูด
"เหลืออีกอย่าง ต้องเอาไปส่งที่โกดังส่งของนะการ์ชิ เอาของนี้ไปที่โกดังใหญ่หลังบริษัทจะมีรถขนส่งของพนักงานบริษัทเรายูนิฟอร์มเสื้อโปโลสีดำและหมวกสีดำตัดเส้นสีน้ำเงินเข้มไปให้เขาและบอกว่าของท่านประธานเขาก็จะรู้เองว่าต้องทำยังไงต่อ แต่พี่อยากให้เรานำไปให้ที่หัวหน้าแผนกส่งออกมากกว่าเพราะเดี๋ยวเราจะมีปัญหา"ผมชี้เข้าตัวเองอย่างสงสัยและได้รับการพยักหน้าจากพี่โมนา ผมรับคำสั่งจากหัวหน้าแผนกตัวเองแล้วยกกล่องเพื่อจะไปยังโกดังส่งของ
โกดังส่งของ-นำเข้า
"ว้าว..ใหญ่โคตร"ไม่คิดว่าโกดังบริษัทตัวเองจะใหญ่โตแบบนี้มีของมากมายเรียงรายไปทั่วเป็นสัดเป็นส่วนอย่างมีระเบียบ ผมมองซ้ายมองขวาไม่มีใครเลยเหรอผมจึงขึ้นมาดูที่ห้องประจำตำแหน่งแต่ก็ไม่มีใครเลยผมลงมาที่โกดังอีกครั้งแล้วเห็นแว๊บๆว่ามีหนุ่มคนหนึ่งกำลังขนของใส่รถอยู่
"เอ่อ..ขอโทษนะครับพอดีผมเอาของท่านประธานมาส่งมอบจากฝ่ายในน่ะครับ"ผมก็ไม่รอช้าให้เสียเวลารีบก้าวเท้าเรียวเข้าไปหาชายหนุ่มในยูนิฟอร์มตามที่พี่โมนาได้บอกมาข้างต้น กางเกงยีนส์สีซีดรัดๆขัดๆ..แต่มันรัดแค่ช่วงสะโพกกับเป้านะเพราะจากที่ดูเขาเป็นคนก้นแน่นพอสมควร
"ครับ?"ชายหนุ่มชะงักและหันมายังผม
"พอดีผมเอาของของท่าประธานมาส่งมอบน่ะครับต้องให้ผมไว้ตรงไหนครับ"สายตาคมของหนุ่มตรงหน้าทำให้ผมรู้สึกหวั่นๆ หนุ่มผิวดำแดงมีความเป็นไทยบ้านสูง อกแน่นจนทำให้เสื้อโปโลนั้นถูกกล้ามเนื้อด้านในดันออกมาเห็นเป็นทรงออกอย่างชัดเจน
"อ๋อ..พอดีหัวหน้าเค้าออกไปคุยกับลูกค้าน่ะครับจะรอก็ได้นะครับแต่ผมแค่ไม่อยากฝากไว้"เขาเอ่ย ก็จริงอยู่ที่ไม่อยากฝากไว้เพราะพี่โมนาก็กำชับว่าให้ที่หัวหน้าจะดีที่สุด
"เอ่อ..งั้นรอก็ได้ครับแล้วหัวหน้าคุณอีกนานไหมครับกว่าจะกลับมา"ผมถาม
"ก็ไม่น่าจะนานมากครับ"ว่าแล้วผมก็หาที่นั่งส่วนเขาก็หันไปยกของต่อและเมื่อเขายกขึ้นไปมาก็เกิดอาการเหนื่อย เหงื่อก็ค่อยๆผุดออกมาตามผิวเนื้อสีเข้มสไตล์ไทยบ้านมันดูเซ็กซี่มาก..ยิ่งตอนไหลตามผ่านเอ็นใตผิวมันกระตุกความคันในตัวของผมแปลกๆแต่ไม่ได้เด็ดขาด...หน้าที่คือมาส่งของ
"เอ่อ..ให้ผมช่วยขนไหมครับดูแล้วน่าจะอีกนานผมมาจะได้ช่วยอะไรได้บ้าง"แต่ผมก็เอ่ยปากช่วยไปจนได้
"แล้วแต่ครับถ้าคุณอยากช่วย"ผมว่างของไว้ที่ที่ปลอดภัยแล้วเดินเข้าไปช่วยเขายกกล่องที่มีน้ำหนักพอสมควร
"อืม! หนักเหมือนกันนะครับ"ผมก็พยายามชวนเขาคุย
"แบบนี้แหละครับผมถึงกล้ามขึ้นแบบนี้ ฮ่าฮ่าฮ่า คุณชื่ออะไรครับเนี่ย ผม บอม นะครับ"เขาแนะนำตัว
"ผมการ์ชิครับพนักงานใหม่"ผมก็ตอบไปตามที่เขาถามแล้วหันมายกของต่อ
"ฮึบ!"
"อ๊ะ!"
"อ๊า..หนักแฮะ"
"ฮึบ!"
"อืม!"
"อื้อ!"
เอื้อก...
"อีกไม่กี่กล่องครับสู้ๆ"เรายกของไปเรื่อยๆแต่ผมกลับไม่ได้สังเกตเลยว่าชายหนุ่มนั้นกลืนน้ำลายลงคอไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบเพราะเสียงครางในการก้มยกของในแต่ละครั้ง มังกรยักษ์ขยายตัวขึ้นเกิดอารมณ์กาม สายตาจับจ้องไปที่สะโพกอวบของผม
"กล่องสุดท้ายแล้วครับ"ผมวางลงหลังรถส่งของของบริษัทที่เห็นประจำก่อนจะยืนขึ้นหันหลังเพื่อจะลงจากหลังรถนี้
"!!!!..คะ..คุณบอมมีอะไรหรือเปล่าครับเช็คของหรอครับ?"แต่พอหันหลังมากลับเจอเข้ากับชายหนุ่มที่เงียบไปแต่มาอยู่ด้านหลังของผม ผมรู้สึกไม่ค่อยดีกับสายตาคมดั่งนกเหยี่ยว
พรึบ
"อื้ออออ"เหมือนฟางเส้นสุดท้ายได้ขาดมือหนารีบคว้าร่างผมเข้าไปจูบบดขยี้ริมฝีปากอวบของผม แบบนี้หมายความว่ายังไง ผม..ผมกำลังจะโดนเขาตอกหรอ!!
