บทที่ 11 ระบายอารมณ์
“มีเรื่องอะไรกันวะ พวกกูช่วยได้ไหม?”
คราวนี้เป็นไอ้นำทัพแทรกขึ้นมา มันหักนิ้วกร๊อบแกร๊บราวกับพร้อมจะมีเรื่อง ไอ้เวรนี่ก็นักเลงไม่เบาเหมือนกัน เรื่องต่อยตีนี่ไม่ได้น้อยไปกว่าพวกผมเลยนะ ชื่อเสีย (ง) กลุ่มมันน่ะไม่ใช่เล่น ๆ เลยเถอะ!
“กูจัดการเองได้ ขอบใจมึงมากไอ้ทัพ” ผมว่าพลางยกแก้วเหล้าขึ้นชนกับมันเบา ๆ
มิตรภาพของผู้ชายอยู่ในวงเหล้า… เชื่อไหม?
“เออ มีอะไรให้กูช่วยก็บอก กูไปละ” ไอ้นำทัพลุกขึ้นยืนผมจึงพยักหน้าให้มัน มันหันไปพยักหน้าให้ไอ้เรดาร์กับไอ้ครอสอย่างรู้กันแล้วเดินออกไป
“กูว่ามึงจับซั่มซะก็จบเรื่อง” ไอ้เรดาร์โพล่งขึ้นมาด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย มันคงหมายถึงเรื่องแหวนพลอยสินะ
“ความคิดมึงนี่มีแต่เรื่องใต้สะดือ!” ผมย้อนพลางกระดกเหล้ารวดเดียวหมด
“แหมไอ้เวร ตัวเองไม่คิดเลยว่างั้น?” มันยังไม่เลิกทำหน้ากวนตีน แถมยังทำตาวิบวับน่าถีบเหลือเกิน
“กูนะไม่ใช่มึง!”
“เออไอ้ห่า! ไอ้คนดี! ระวังเหอะมึง โดนไอ้เวรนั่นแย่งไปขย้ำขยี้แล้วจะรู้สึก!”
“มึงพูดไม่ถูกนะไอ้เร...” ไอ้ครอสขัดขึ้น มันปรายตามองผมนิ่ง ๆ พลางกระดกเหล้าเข้าปาก “สองคนนั้นเป็นแฟนกันอยู่ก่อนแล้ว กูว่าไอ้คนที่แย่งน่ะน่าจะเป็นมึงมากกว่านะไอ้ฟราน”
เออรู้! จะย้ำเพื่อ?
ผมกระแทกแก้วเหล้าลงบนโต๊ะอย่างหงุดหงิด ยิ่งไอ้พวกเพื่อนเวรพูดย้ำก็ยิ่งโมโห ผมเป็นห่าอะไรวะ! ก่อนหน้านี้ก็ไม่เคยสนใจอะไรอยู่แล้วนี่หว่า โดยเฉพาะเรื่องผู้หญิงเนี่ยไม่เคยอยู่ในสมองผมเลยเหอะ! แค่มีไว้ระบายอารมณ์ดิบก็เท่านั้น! หรือว่าผมจริงจังกับไอ้งานแต่งบ้า ๆ นั่นเกินไปวะ?
แม่งเอ้ย!! กูอยากจะบ้า!
“อ้าว แล้วมึงจะไปไหน?”
“ไปขี้! จะตาม?” ผมย้อนถามเมื่อไอ้เรดาร์หันมาทักตอนผมลุกขึ้นยืน
“ตามสบายเลยครับคุณเพื่อน! คราวหลังไม่ต้องบอกกูละเอียดก็ได้นะแหม่!” มันว่าแล้วส่ายหน้าไปมา
“คราวหลังก็ไม่ต้องเสือกทุกเรื่องก็ได้นะแหม่!”
ผมปรายตามองไอ้เรดาร์นิ่ง ๆ พลางยกเท้าขึ้นถีบโซฟาที่มันนั่งอย่างนึกหมั่นไส้ มันเบ้หน้าอ้อนตีนแล้วหันไปผสมเหล้าต่อ ส่วนไอ้ครอสก็นั่งจิบเหล้าเงียบ ๆ สายตามันตอนนี้เหม่อลอยคล้ายกำลังหลงอยู่ในมโนความคิดของตัวเอง
เออดี! อีกคนก็กวนตีน! อีกคนก็จิตหลุด! เพื่อนผมนี่คาแรคเตอร์ชัดเจนจริง ๆ!
.
.
.
K CONDO
“ฟราน...”
เสียงหวานทักจากด้านหลัง ไม่ต้องมองก็รู้ว่าเป็นเสียงของใคร ปกติผมเป็นคนกินยากเบื่อง่ายนะ โดยเฉพาะผู้หญิงเนี่ยส่วนมากผมกินครั้งเดียวก็พอละ แต่ไม่รู้ทำไมระยะหลังมานี้ผมไม่ค่อยมีอารมณ์เลือกกินสักเท่าไหร่ เวลาหิวขึ้นมาก็มักจะเรียกของเก่ามากินแบบนี้นี่แหละ
“อืม... มานานหรือยัง” ผมเปิดประตูห้องแล้วเดินเข้ามาด้านในโดยมีร่างบางเดินตามเข้ามาติด ๆ มาหยาปิดประตูแล้วกดล็อกอย่างรู้หน้าที่ ก่อนจะเดินเข้ามานั่งลงบนโซฟาข้างตัวผม
มาหยาจัดว่าเป็นผู้หญิงที่สวยมากคนหนึ่ง หุ่นดี ลีลาเด็ด พ่วงดีกรีดาวคณะอีกต่างหาก ผมสนุกกับเธอมาสักระยะหนึ่งแล้วละ ตั้งแต่เจอกันที่ผับของไอ้นำทัผละมั้ง
หลังจากนั้นเธอก็ตามติดชีวิตผมมาตลอด บางครั้งก็รำคาญ บางครั้งก็ช่างแม่ง! ผมไม่ค่อยอะไรอยู่แล้วด้วยไง บอกแล้วว่าเรื่องผู้หญิงนี่ไม่เคยอยู่ในสมองของผมหรอก
“เพิ่งมาน่ะ พอนายโทรมาหาฉันก็รีบมาเลยนะ...” ฝ่ามือเล็กลูบไล้แผ่นอกผมเบา ๆ พลางขยับกายเข้ามาแนบชิด ผมเลยเอนหลังพิงโซฟาด้วยท่าทางสบาย ๆ แล้วปล่อยให้มาหยาเป็นฝ่ายเดินเกม "คิดถึงนายจังเลยฟราน...”
มาหยาเคลื่อนไหวฝ่ามือไปทั่ว เธอช่ำชองและเจนจัด ผมถึงเรียกเธอมาหาบ่อย ๆ ไง ผมเป็นผู้ชายประเภทไม่ชอบเล้าโลมใคร เพราะผู้หญิงที่นอนด้วยส่วนมากก็พร้อมลงสนามอยู่แล้ว อีกอย่างคือทำไมผมต้องทำล่ะ? ผมดูเป็นผู้ชายเห็นแก่ตัวใช่ไหม? แต่เชื่อเถอะ! มีแต่ผู้หญิงอยากจะนอนกับผมทั้งนั้น! บางทีก็น่ารำคาญ ระยะหลังไม่ค่อยจะมาวุ่นวายแล้ว อาจจะเพราะมีมาหยาตามติดผมอยู่ล่ะมั้ง
และถึงแม้ตอนนี้ผมจะแต่งงานแล้วแต่มันก็ไม่ได้สำคัญอะไรสำหรับมาหยาสักนิด เพราะเธอต้องการครอบครองผม ในขณะที่ผมต้องการแค่ปลดปล่อยอารมณ์ดิบเพียงเท่านั้น
ผมรู้ว่ามาหยามีนิสัยยังไง เธอร้ายกาจและเอาแต่ใจ มันคงจะสนุกดีพิลึกถ้าหากเธอต้องปะทะคารมกับยัยตัวแสบนั่น
บ้าน่า...ทำไมผมต้องนึกถึงยัยนั่นด้วยวะ!
“...อืม” ผมยกร่างบางให้ขึ้นมานั่งคร่อมบนหน้าขาของตัวเองที่ไม่รู้ว่าโดนปลดเข็มขัดออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้แค่ว่าความร้อนในร่างกายมันพร้อมที่จะปลดปล่อยเพราะแรงกระตุ้นจากฝ่ามือเล็กที่ขยับไปมาไม่ยอมหยุด
“อ๊ะ...” เสียงหวานครางออกมาเมื่อเธอครอบครองผมจากด้านบนเป็นที่เรียบร้อย ผมเงยหน้าขึ้นพลางสูดปากไล่ความรู้สึกร้อนรุ่มจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ "อ่า...”
มือบางคว้าไหล่ของผมไว้ข้างนึง ส่วนอีกข้างเธอยันมันไว้กับเข่าของผมแล้วเอนหลังทิ้งน้ำหนักไปด้านหลัง มาหยาเคลื่อนไหวไปตามจังหวะอารมณ์ของตัวเองอย่างเร่าร้อน ผมปล่อยให้เธอบรรเลงบทรักได้ไม่นานร่างบางก็สะดุ้งฮือแล้วทิ้งตัวซบหน้าลงกับไหล่ผมแน่น
“เสร็จเร็วจริงนะ...”
ผมจับร่างบางให้หันหน้าเข้าหาโซฟาตัวหนาแล้วจัดการเกมอารมณ์ของตัวเองจากด้านหลังของเธออย่างรุนแรง ถาโถมความดิบเถื่อนของตัวด้วยความหนักหน่วง มาหยาหวีดร้องครวญครางคล้ายพึงพอใจขณะสั่นสะเทือนไปทั่วร่างตามแรงส่งของผม
ภายในห้องกว้างมีเพียงแค่เสียงของเธอเท่านั้นที่ดังระงมแข่งกับเสียงเกมอารมณ์ของเราสองคน จะว่าผมตายด้านมันก็ไม่ใช่...แต่ผมแทบจะนับครั้งได้เลยว่าตั้งแต่นอนกับผู้หญิงทุกคนมา... ผมเคยครางไปกี่รอบ!
คือมันไม่ได้รู้สึกฟินไง! แม่งไม่มันส์! แค่ระบายอารมณ์ให้มันจบ ๆ ไป! ก็แค่นั้นปะวะ!
