บทที่ 21 ก้างขวางคอ

“โกรธฉันเหรอกันต์”

“เปล่า...” โลกันต์ตอบเสียงอ่อนโยน ฝ่ามืออบอุ่นของเขาสัมผัสลงบนแผ่นหลังฉัน มันทำให้ความรู้สึกปั่นป่วนที่เกิดขึ้นกับฟรานซิสเมื่อครู่ค่อย ๆ จางหายไป…

นี่สิที่เรียกว่าถูกต้อง... สัมผัสอบอุ่นและอ่อนโยนจากผู้ชายคนนี้ต่างหากล่ะที่จะทำให้หัวใจฉันสั่นไหว…

“ฉันรักนายนะกันต์” ฉันโอบกอดโลกันต...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ