บทที่ 67 กระสุน

ปัง ๆ ๆ ๆ

วิถีกระสุนพุ่งเป้ามาทางที่พวกเรากำลังยืนอยู่จำนวนหลายนัด ฟรานซิสคว้าฉันเข้าไปกอดเอาไว้ก่อนจะหันกลับไปลั่นไกใส่ใครสักคนซึ่งฉันมองไม่เห็น หลังจากเสียงปืนสงบลงเขาก็ผลักฉันไปทางรถที่เปิดประตูรออยู่ ฉันจึงเดินไปตามที่เขาบอกแต่ก็ยังไม่วายหันกลับมามองเขาด้วยความเป็นห่วง

และฉันไม่ได้ห่วงแค่ฟรานซิส...