บทที่ 36 ขอนะ

ฉันขยับตัวขยับเขยื้อนอย่างยากลำบากรู้สึกปวดเมื่อยล้าตามเนื้อตามตัวอย่างบอกไม่ถูก กวาดสายตามองไปรอบๆห้องก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงกว้างเพียงลำพัง โซ่หายไปไหนทำไมเขาทิ้งให้ฉันอยู่คนเดียว หรือว่าเขาได้ในสิ่งที่ต้องการแล้วก็เลยทิ้งฉันไปอีกครั้ง ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันคงจะเสียใจจนหาที่สุดไม่ได้อีกแล้วล่...