บทที่ 42 บทที่ 42 เด้งทั้งตัว 2

“อื้อ...ใจเย็นๆ ครับเด็กน้อย...พี่จะค่อยๆ กินอย่างมูมมาม” ใช่แล้วไม่ผิดหรอก ต่อให้ค่อยๆ กินเขาก็กินอย่างมูมมามอยู่ดี ก็เนื้อเด็กสาวมันหวานขนาดนี้ มันจะละเลียดกินแบบปกติได้อย่างไรกัน

“อื้อ...อ่าห์...ทรมาน...อึก! พี่ข้าวขา...ดูดเร็วๆ” โซอี้อารมณ์กระเจิดกระเจิงไปหมด ร่างเล็กแอ่นอกเข้าหาปลายลิ้นให้เขาก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ