บทที่ 12 แบกรับความเจ็บมานานเจ็ดปี

ในที่สุดวีนัสก็คะยั้นคะยอตัวเองให้ลุกขึ้นจากเตียงได้สำเร็จหลังนอนจมปลักอยู่กับความคิดถึงผู้ชายที่เธอทอดทิ้งเขามาร่วมสองชั่วโมง

หญิงสาวเดินไปเปิดหน้าต่างบานเลื่อนกรุกระจกใสแบบยาวที่มีผ้าม่านสองชั้นเป็นฉากอำพรางสายตาจากนักท่องเที่ยวด้านนอกแล้วก้าวเท้าออกไปยืนกางแขนสูดกลิ่นหอมสดชื่นของลมทะเลอันดามันด้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ