บทที่ 72 มันจะเจ็บแค่แป๊บเดียว

การสัมผัสถึงความเปียกฉ่ำที่มากขึ้นของนีน่า ทำให้คริสเตียนปวดหนึบไปทั้งแก่นกาย เขาสอดนิ้วกลางเข้าไปในร่องเล็กๆ

ดันนิ้วชำแรกเนื้ออ่อนนุ่มที่ยุบตัวและดูดรัดรอบนิ้วของเขาอย่างแน่นหนึบ นีน่าสะดุ้งเฮือกและหอบหายใจเหมือนสะอื้น เธอเม้มปากแน่นพอๆกับร่องเล็กๆที่หนีบนิ้วเขาเอาไว้ คริสเตียนรู้ว่าควรต้องทำอะไร เ...