บทที่ 12 ข่มขวัญ

“…” สิงห์คำรามดึงสายตาระวังภัยกลับมาหลุบมองฉัน เสี้ยววินาทีหนึ่งที่แววตาคมชะงัก มือหนาค่อย ๆ ผละออกจากริมฝีปากเล็กจิ้มลิ้ม ฉันถอนหายใจพลางหอบเบา ๆ ก่อนจะเงยหน้าจ้องตาเขากลับ

“นึกว่าจะตายซะแล้ว!” ฉันบ่นอุบอิบ

“ออกไปได้แล้ว” และเขาก็ไล่ฉันอีกรอบ

“เอ๊ะ… อะไรเนี่ยเฮีย ไล่ฉันจังเลย เป็นอะไรนักหนา ทำไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ