บทที่ 19 ติดค้าง

สิงห์คำรามมาส่งฉันหน้าบ้าน ย้ำ! เขาจอดหน้าประตูรั้วบ้านฉันเลย! ทั้งที่ฉันพยายามร้องขอให้เขาจอดหน้าปากซอยหรือไม่ก็เยื้อง ๆ บ้านฉันไปหน่อย แต่เขาก็คือเขาอ่ะ เผด็จการเบอร์สุดมาก!

“เสื้อนี่… เดี๋ยวฉันซักคืนให้นะ” พอลงมายืนบนพื้นถนน ฉันรีบปลดเสื้อเขาออกทันที จะคืนเขาเลยก็เกรงใจ รับผิดชอบหน่อยแล้วกัน

“…” ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ