บทที่ 28 ข่าวลือ

หลายวันต่อมา

ตึก ๆ ๆ

“…ซอ ยัยซอ!” เสียงเรียกจากด้านหลังมาพร้อมร่างบางของเพื่อนรักที่วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาหา ฉันดึงหูฟังออกข้างหนึ่ง เลิกคิ้วมองแยมส้ม

“มีอะไร ทำไมต้องวิ่ง?” ยกข้อมือขึ้นดูนาฬิกา “ยังไม่ถึงเวลาเรียนนิ”

“โธ่! ไม่รู้ร้อนรู้หนาวขนาดนี้แสดงว่าแกยังไม่ได้ยินข่าวอะไรใช่ไหมเนี่ย” แยมส้มดึงแ...