บทที่ 33 ป่วย

เดี๋ยวนะ… เมื่อกี้ฉันพูดแบบนั้นออกไปเหรอ? บ้าจริง เผลอพูดความในใจออกไปซะได้!

ฉันรีบงับปากตัวเองหันหน้าหนีจากสายตาเย็น ๆ ของเฮียสิงห์ พยายามรวบรวมสติ สะกดจิตตัวเองซ้ำ ๆ ว่าฉันมาที่นี่เพราะอะไร ก่อนจะหันกลับมาช้อนตาขึ้นสบกับเขาพลางขยับยิ้มบาง

“ฉันไม่ได้พูดว่าไม่ชอบเฮีย แค่จะบอกว่าฉันไม่ได้คิดไม่ซื่อกั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ