บทที่ 43 เขินอาย

หลังจากเกิดเหตุการณ์น่าอายนั่น ฉันไม่กล้ามองหน้าใครอีกเลย แยมส้มพยายามชวนคุยเพื่อทำลายบรรยากาศมาคุ เช่นเดียวกับพี่เธียซึ่งดูเหมือนว่าวันนี้จะพูดเก่งเป็นพิเศษ ฉันเดินฟังทั้งสองคนคุยกันตลอดทางจนมาถึงจุดชมวิวที่เห็นแล้วต้องยอมรับจริง ๆ ว่ามันสวยมาก

“โห… สวยมากจริง ๆ ด้วย” แยมส้มมายืนข้างฉัน นางกางมือออ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ