บทที่ 57 สายใยพี่น้อง

“เฮ้ย พวกมึง!”

ฉันได้ยินเสียงคุ้นหูดังห่างออกไปไม่ไกล ฉันจำเสียงนี้ได้ เป็นเสียงของพี่เธีย หลังจากนั้นฉันไม่ได้ยินเสียงอะไรอีกนอกจากเสียงต่อสู้และเสียงคนร้องโอดโอย มันอึดอัดมากกับการถูกปิดตาไม่ให้มองเห็นภาพตรงหน้าแบบนี้ ฉันพยายามจะแกะมือหนาออก แต่ถูกวงแขนแกร่งกอดเอวแน่นขึ้น

“อย่าดื้อ เธอไม่ควรเห็นภา...