บทที่ 64 พังยับเยิน

พี่โซ่เดินเข้ามาด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง เขามองฉันก่อนมองไปทางพี่เธีย

“กูมาอยู่เป็นเพื่อนซอ”

“แล้วการแข่งล่ะวะ? ไอ้สิงห์มันสั่งให้มึงอยู่กับมันไม่ใช่เหรอ?”

พี่โซ่นั่งลงบนโซฟาด้านข้างฉัน เขาดูไม่ยี่หระกับการขัดคำสั่งของเฮียสิงห์สักเท่าไหร่ แถมยังมองหน้าพี่เธียอย่างรำคาญ

“ห่วงมันมากก็ไปหามันเองสิวะ กูจะอยู...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ