Chapter : 22
“ก็บอกไม่รู้ไงมิน เลิกถามได้ยัง ง่วงนอน”
หลังจากที่ผมพูดประโยคนี้จบมินตราก็เดินออกไปนอกห้องนอนโดยที่ไม่สนใจผมอีกเลย ส่วนผมก็นอนเล่นโทรศัพท์บนเตียงมาเกือบชั่วโมงแล้วครับ นอนแม่งอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน
ที่จริงก็ไม่ได้โกรธอะไรยัยนั่นหรอก แต่ผมแค่งอนเท่านั้น เออฟังไม่ผิดหรอกครับ ผมงอนที่ยัยเมียสุดที่รักมาทำร...
เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ
บท
1. Chapter : 1
2. Chapter : 2
3. Chapter : 3
4. Chapter : 4
5. Chapter : 5
6. Chapter : 6
7. Chapter : 7
8. Chapter : 8
9. Chapter : 9
10. Chapter : 10
11. Chapter : 11
12. Chapter : 12
13. Chapter : 13
14. Chapter : 14
15. Chapter : 15
16. Chapter : 16
17. Chapter : 17
18. Chapter : 18
19. Chapter : 19
20. Chapter : 20
21. Chapter : 21
22. Chapter : 22
23. Chapter : 23
24. Chapter : 24
25. Chapter : 25
26. Chapter : 26
27. Chapter : 27
28. Chapter : 28
29. Chapter : 29
30. Chapter : 30
31. Chapter : 31
32. Chapter : 32
33. Chapter : 33
34. Chapter : 34
35. Chapter : 35
36. Chapter : 36 END
37. Special
ย่อ
ขยาย
