Chapter : 42

“อื้อ! ปล่อย!” น้ำหวานร้องออกมาพร้อมกับใช้แรงเท่ามดของเธอทุบผม

“ไม่ เงียบไปเลยน้ำหวานเก็บเสียงไว้ครางดีกว่า” ผมบอกเธอก่อนที่จะโยนเธอลงที่เตียง ทั้งหมั่นไส้ทั้งมันเขี้ยววันนี้จะทำให้ยัยเด็กนี่หายซ่าให้ได้

“โอ๊ย! เจ็บนะ! ทำบ้าอะไรออกไปเดี๋ยวนี้เลยคุณพอร์ช!” น้ำหวานร้องขึ้นตอนที่ผมจับโยนลงเตียงก่อนที่ผ...