บทที่ 41 พอกันที

“อื้อ~ พี่ฟรังซ์ หยุด~ อื้อออ~” ตอนนี้เธอเริ่มทุบและผลักผมออกแต่ผมก็ยังกอดเธอเอาไว้แน่น เดี๋ยวจะดูดให้เสียวจนหมดแรงเลยยัยขี้เมา

“พี่...อุ๊บ! อ้วก!!!”

ผมนิ่งอยู่ที่เดิมไม่มีอะไรในร่างกายที่จะขยับนอกจากปาก ผมรีบผละออกจากหน้าอกเพลงขวัญแล้วเม้มปากให้สนิททันทีที่รู้สุกหนักที่หัว

...กูแม่งทำเวรทำกรรมอะไรม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ