บทที่ 42 หงุดหงิดมาก

เขาบอกให้เก็บก็เก็บสิคะ เก่าไปใหม่มามันเป็นเรื่องธรรมดา เก็บไปพร้อมน้ำตาที่ไหลอยู่ในอก

“จะไม่กินข้าว?”

“ค่ะ” ใครจะกินลง ก็รู้ตัวอยู่หรอกว่าเป็นคนบอกเลิกเองแต่ฉันไม่ได้เตรียมใจมาโดนไล่ให้เก็บของนี่คะ ขอตัวรีบเก็บของแล้วกลับไปกินข้าวเคล้าน้ำตาที่ห้องตัวเองดีกว่า

“แต่พี่ทำไว้แล้ว กินหน่อยเถอะถือซะว่าเป...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ