บทที่ 4 คนสวย
เสียงมือถือหลินดังขึ้น
"ฮัลโหล ว่าไงแพร"
("ออกมาได้เลยจ้ะ แพรจะถึงร้านโจโจ้แล้ว") แพรวาตอบมาตามสาย
"ได้จ้า เจอกันนะ" หลินวางโทรศัพท์ รีบเดินไปหาคุณพักตร์ และแจ้งความจำนง ซึ่งเธอก็เกริ่นไว้ก่อนแล้ว
“ไปสิคะ ไม่ต้องรีบ นาน ๆ ได้สวยกันทีจ้า” คุณพักตร์อนุญาต หลินยกมือไหว้ กล่าวขอบคุณ
คุณศิริพักตร์จริง ๆ ยังไม่แก่เพิ่งจะเลยเบญจเพสมาไม่กี่วัน เป็นสาวสวย รูปร่างอวบอั๋น หน้าตาแบบสาวไทยโบราณ ชอบทำอาหารและขนมมาก เรียนจบมาด้านนี้โดยตรง ทั้งยังเก่งหัวการค้า หัวครีเอทีฟ มีความคิดสร้างสรรค์ จัดโปรโมชัน จัดการทั้งงานในร้านได้เป็นอย่างดี
ทั้งยังเป็นกันเองและให้ความสำคัญกับพนักงานทุกคน ที่สำคัญใจดีมาก ๆ ที่ให้หลินและแพรวาได้ทำงานพิเศษที่นี่ทุกปี ตอนปิดภาคเรียน
หลินเดินเข้าร้านมา เจอแพรวาและกฤษนั่งรออยู่แล้ว จึงยกมือไหว้สวัสดีชายหนุ่ม
"สวัสดีค่ะพี่กฤษ"
"สวัสดีครับ ตามสบายนะพี่นั่งรอ" กฤษรับไหว้ และพยักหน้าให้ พร้อมกับผายมือให้กับสองสาวเพื่อไปเลือกชุดที่จะใส่ไปคืนวันงานได้
คุณโจโจ้เจ้าของร้าน ท่าทางกระตุ้งกระติ้ง แต่แต่งตัวเป็นผู้ชายแบบโมเดิร์น ๆ มองสองสาวด้วยสายตาชื่นชม จุ๊ ๆ ปากไม่ขาด
“สาว ๆ จะใส่ชุดสีอะไรคะ” หล่อนถาม
“ราตรีสีฟ้าค่ะ” เสียงหลินและแพรวาตอบออกมาพร้อมกัน เมื่อรู้สีที่ต้องการ คุณโจโจ้แกก็หยิบออกมาแค่สองชุด ยื่นให้ทั้งสองคนละชุด พร้อมเอ่ยปาก
"เจ๊ว่า ต้องนี่เลย ไม่พลาดเป๊ะค่ะ คุณน้อง" คุณโจโจ้พูดพลางจีบปากจีบคอ
"หนูสองคนนี้สวยกันคนละแบบ โอ๊ย....หากเจ๊เป็นผู้ชายบอกเลยว่าเลือกไม่ถูกค่ะ" พร้อมกับหัวเราะครื้นเครง ดันหลังสองสาวให้เข้าห้องแต่งตัวเพื่อลองชุด
"ยังไงเรียกเจ๊นะคะ ถ้ามีปัญหา"
กฤษนั่งจิบกาแฟรออย่างสบายใจ พลางนั่งเช็กงานต่าง ๆ ในไอแพดฆ่าเวลาไปด้วย
"คุณกฤษขา" เสียงพี่โจโจ้เอื้อนเอ่ยมาจากข้างใน เปิดปากประกาศเสียงดัง
"พร้อมไหมคะ ท่านผู้มีเกียรติที่เคารพ วันนี้ทางร้านโจโจ้จะขอเปิดตัว ทั้งสองสาวงามจากเวทีประกวดนางงามส่งท้ายปีพุทธศักราชสองพันห้าร้อยห้าสิบแปด โดยร้านคุณโจโจ้ส่งเข้าประกวดค่ะ” พลางชักชวนเด็กในร้านปรบมือ
กฤษเงยหน้าขึ้น พบสองสาวที่เห็นอยู่ตรงหน้า ทำเอาตะลึงงันกันไปทีเดียว ยิ้มออกมา ปากก็ชมเปาะ
"สวยครับคุณโจโจ้" โจโจ้พูดสวนกลับไปในทันที
"คุณกฤษนี่ปากหวานนะคะ โจโจ้ยอมรับว่าโจโจ้เป็นคนสวยค่ะ" เสียงเด็กในร้านขานขึ้นพร้อมกัน
"อุต๊ะ... อุต๊ะ... อุต๊ะ..." เรียกเสียงหัวเราะกันลั่นร้าน
แพรวามาในชุดเปิดไหล่ กระโปรงบานทรงสั้นเลยเข่ามาเล็กน้อย รองเท้าส้นแหลมสีเงินสูงประมาณสองนิ้วครึ่ง หวีผมปัดไปทางขวาติดกิ๊บน่ารักสีเดียวกับสีชุด ด้วยผมยาวปิดหลัง สีดำขลับยาวสลวยถึงเอว ปิดบังหลังไว้จึงทำให้ดูไม่โป๊เท่าไร
“ดูแล้วสะดุดตาทีเดียวค่ะ” เสียงคุณโจโจ้พรีเซนต์
"อีกอย่าง น้องแพรวาตัวเล็กกะทัดรัดหากใส่ยาวไปกว่านี้ พี่ว่าจะดูรุ่มร่าม และทำให้ตัวเตี้ยลงค่ะ แต่ถ้าเราเปิดให้เห็นช่วงขาที่เรียวสวยแบบนี้ จะทำให้ดูดีขึ้นมาเลยทีเดียวค่ะ" แล้วหันไปถามกฤษ
"คุณกฤษว่าโอเคไหมคะ" กฤษยิ้มมุมปากนิด ๆ
"ครับเห็นด้วยครับ” ชายหนุ่มส่งสายตาหวานให้แพรวา แพรวาสบตาทำเอาเขินไปเลย เพราะปกติเขาไม่เคยมองเธอด้วยสายตาแบบนี้
ส่วนหลินมาในชุดสายเดี่ยวสีเดียวกับแพรวาด้านหน้าสูงเลยเข่า ผ้าสไลด์เฉียงลงทิ้งชายกระโปรงไว้ด้านหลัง เธอปล่อยผมที่ชอบรวบตึงไว้ประจำให้ประบ่า สีของชุดขับผิวให้ดูขาวและเนียนกว่าเดิมอยู่แล้วมาก ๆ
รองเท้าสีเงินมีประกายวับวับ ส้นไม่สูงเท่าไร ตามคำแนะนำของคุณโจโจ้ว่า เวลาเดินจะได้ไม่ดูสูงกว่าแพรวา
"จุ๊ จุ๊ จุ๊ เจ๊ดูไม่ผิดจริง ๆ เริ่ดค่ะ" เสียงคุณโจโจ้ชมไม่ขาดปาก กฤษมองหลิน แล้วพูดแซว
"ทุกทีเห็นแต่แต่งตัวกะโปโล คุณโจโจ้เก่งมากนะครับ ที่เปลี่ยนน้องหลินได้ขนาดนี้" แล้วหันไปยิ้มพูดชมคุณโจโจ้
"ตกลงสองสาวได้ชุดแล้วนะ ถูกใจไหมคะ" กฤษถามขึ้น
"ค่ะ" สองสาวตอบออกมาพร้อมกัน
"คุณโจโจ้ครับ คิดเงินเลยครับ" หลินได้ยินรีบโบกมือห้ามกฤษ
"เอ่อ... พี่กฤษค่ะ หลินจัดการเองค่ะในส่วนของหลิน" เธอรีบเอ่ยออก
"ไม่ได้จ้า ถือว่าเป็นของขวัญตอบแทนหลินที่ดูแลแพรวามาตลอด และเป็นเพื่อนที่ดีกันมาตั้งหลายปี ให้เกียรติพี่นะครับ" กฤษส่งเสียงกลับ หลินหันไปสบตากับแพรวา แพรวาพยักหน้าให้รับไว้ หลินยกมือไหว้ พร้อมกล่าว"ขอบคุณมากค่ะ"
คุณโจโจ้เรียกหลินเข้าไปรับถุงใส่ของ แพรวาหันมายิ้มสวย ยกมือไหว้ขอบคุณพี่กฤษเช่นกัน
"ขอบคุณมากค่ะ"
"วันหลังพี่ขอเปลี่ยนคำขอบคุณเป็นอย่างอื่นนะ"
กฤษโน้มกายเอาปากเข้ามากระซิบใกล้หูแพรวา กดปลายจมูกลงบนแก้มสวยเบา ๆ แพรวาเขิน ทุบเบา ๆ ไปที่ไหล่ของกฤษ
"ยังงั้นพวกเราแยกกันตรงนี้เลยนะ ใกล้ถึงเวลานัดลูกค้าแล้ว" กฤษยกมือบาย ๆ สองสาวยิ้มตอบ พร้อมกับโบกมือ
"บาย ๆ ค่ะ"
"แพรจะไปทำงานพร้อมกับหลินเลยไหม"
"ไม่จ้ะ เราจะไปหาพ่อกับแม่ที่สมาคม นัดว่าจะไปช่วยงานสักแป๊บหนึ่ง เย็นนี้เห็นว่ามีเลี้ยงเล็ก ๆ ให้เด็กที่เกิดในเดือนนี้แหละ เดี๋ยวเราค่อยกลับมา"
“งั้นเราไปทำงานก่อนนะ” หลินยกมือบาย ๆ รีบวิ่ง
"จ้า ...เย็น ๆ เจอกันอีกทีนะ"
