บทที่ 92 หนักใจ

“ก็.... ผมก็งอนเป็นนี่ครับ เขาทิ้งผมก่อน ตอนผมไปทำงานที่สิงคโปร์ เขาก็เอาเสื้อผ้าหนีออกจากบ้านมาเลย ไม่บอกไม่กล่าวผมสักคำ แล้วปิดมือถือหนีผมอีกด้วย ผมติดต่อเขาก็ไม่ได้ แล้วอีกเรื่องที่ผมโมโห ถ้าไม่เป็นผม คนที่จะต้องแต่งงานกับเขา แล้วเป็นคนอื่น เป็นใครก็ไม่รู้ เขาก็จะยอมแต่งด้วยหรือครับ ผมก็ม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ