บทที่ 74 ตอนที่ 74

หลังจากวิ่งเล่นจนเหนื่อย วินเซนต์ก็ให้หล่อนพาขึ้นมาอาบน้ำและกล่อมนอน มือเล็กของพะแพงลูบไล้ศีรษะของลูกชายด้วยความอาลัยอาวรณ์ หยาดน้ำตาไหลรินเป็นสายราวกับสายธารา ก้อนสะอื้นในลำคอที่พยายามกล้ำกลืนเอาไว้ตอนนี้เล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากสั่นเทาอย่างต่อเนื่อง

“หมูวินครับ...แม่จะเฝ้าดูลูก...เฝ้าดูลูกอยู่ห่างๆ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ