บทที่ 24 ตอนที่ 24

สาวน้อยที่นอนหลับปุ๋ยมาตลอดทั้งคืนค่อยๆ รู้สึกตัวตื่น สองแขนกลมกลึงชูสูงเหนือศีรษะเพื่อบิดไล่ความขี้เกียจ กลีบปากอิ่มคลี่เป็นรอยยิ้มพึงพอใจ

“ยังไม่อยากให้เช้าเลย” หล่อนบอกตัวเองเบาๆ อย่างเสียดาย และยังคงไม่ยอมลุกขึ้นเช่นเดิม

“แต่นี่มันสายแล้วครับ คุณณดา พนารัตน์”

คนที่นอนหลับตาพริ้มอยู่สะดุ้ง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ