บทที่ 4 ตอนที่ 4
เสียงหัวเราะคิกคักของกลุ่มสาวน้อยสาวใหญ่ในออฟฟิศดังมาเข้าหู และนั่นก็ทำให้คนที่ตั้งหน้าตั้งตาทำงานอย่างขะมักเขม่นต้องเหลียวไปมองด้วยความสงสัย
“คนนี้ดีกว่าเจ๊ หล่อ ล่ำ ผิวแทนด้วย”
“หล่อจริง ไรจริง แต่แพงเว่อร์ ฉันสู้ไม่ไหวหรอก เอาคนนี้ดีกว่า ขาวหล่อละมุนตา แพงราคายังดีต่อหัวใจด้วย” รอนด้าสาวโสดวัยเกือบสี่สิบปีอมยิ้มเพ้อฝัน
“แหม เจ๊ ราคาห่างกันพันห้าร้อยเหรียญเอง ฉันว่าล่ำๆ แบบนี้น่าสนใจกว่า และท่าทางจะใจกล้าน่าจะหิ้วไปต่อที่ห้องได้อีกนะเจ๊ เชื่อฉันเถอะ ฉันมีประสบการณ์มาแล้ว”
“อย่ามายุเสียให้ยากเลยยะ ฉันเลือกแล้ว จะเอาคนนี้ ร็อกโก้ พ่อหนุ่มน้อยตาหวานของเจ๊”
“เอ่อ ดูอะไรกันเหรอคะเจ๊รอนด้า พี่ไอริส”
ในที่สุดณดาก็อดไม่ได้ที่จะเข้าไปร่วมวง เนื่องจากความสงสัยแน่นเต็มอก
“ณดาเธอมาก็ดีแล้ว มาช่วยฉันโน้มน้าวเจ๊รอนด้าหน่อย หนุ่มคนนี้มันจืดชืดน่ะ ดูเหมือนควงน้องชายไปกินข้าวเลย แต่คนนี้น่ะ ไรเดอร์ พ่ออัศวินหนุ่มสุดล่ำน่ากินกว่าเยอะ เธอว่ายังไงณดา คิดเหมือนฉันหรือเปล่า” ไอริสพยายามหาพวก
ณดายิ้มบางๆ พลางพิจารณาสองหนุ่มในจอคอมตรงหน้า “ไม่ใช่ สเป็คของณดาทั้งคู่เลยค่ะ”
“อะไรของเธอเนี่ย ณดา ไม่ได้เรื่องเลย” ไอริสบ่นอุบ
“อย่าไปว่าณดามันเลย แกก็เห็นไม่ใช่เหรอนังไอริสว่าทั้งชีวิตของ ณดามันพึ่งเคยมีแฟนแค่คนเดียวเอง แถมดูท่าทางแล้วยังไม่น่าจะมีอะไรเกินเลยกันด้วย”
“ตอนนี้เลิกกันไปแล้วค่ะ”
“จริงเหรอ” ไอริสเบิกตากว้าง
“จริงค่ะ”
“อย่างงั้นก็ดีน่ะสิณดา งั้นเรามาเลือกหนุ่มเลิฟไปเดทกันดีกว่า” เจ๊รอนด้าชวนอย่างจริงใจ แต่ณดาส่ายหน้า
“ณดาคง... ไม่ถนัดเรื่องพวกนี้เท่าไหร่น่ะค่ะเจ๊”
“ไม่ถนัด ไม่เคย ก็ต้องลอง สนุกนะจะบอกให้ เมื่อสองเดือนก่อนเจ๊ก็พึ่งจะเลือกหนุ่มเลิฟมาเดทด้วย รู้ไหมว่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้าง”
“อะไรเหรอเจ๊” ไอริสถามอย่างอยากรู้ ในขณะที่ณดานิ่งฟัง
“ก็เตียงแทบระเบิดยังไงล่ะ น่าลองนะณดา”
“นั่นสิณดา เธอจะได้หลุดพ้นจากกรอบเดิมๆ สักที” ไอริสเห็นด้วยกับเจ๊รอนด้า
“ขอบคุณนะคะ แต่ณดาเสียดายตัง”
“เงินนิดๆ หน่อยๆ แลกกับความสุขมหาศาลเชียวนะ ณดา”
“ขอบคุณค่ะเจ๊ แต่ณดา...”
“ช่างเถอะเจ๊ ณดามันไม่กล้าทำหรอก ปล่อยให้แก่ตายไปกับเยื่อพรหมจรรย์น่ะดี”
ไอริสพูดอย่างหมั่นไส้ ก่อนจะหันไปจ้องหน้าจอคอมของเจ๊รอนด้าต่อไป โดยไม่สนใจณดาอีก
ณดายิ้มบางๆ ก่อนจะขยับตัวถอยห่าง จะเดินกลับโต๊ะแต่ก็ชนกับร่างของครูสเสียก่อน
“เอ่อ ขอโทษค่ะหัวหน้า ณดาไม่ทันมอง”
ครูสปล่อยมือจากแขนของณดา ก่อนจะขยับออกห่าง “ไม่เป็นไรครับ ว่าแต่คุณไม่สนใจไปเดทกับหนุ่มเลิฟจริงๆ หรือ”
“หา? หัวหน้ารู้ด้วยเหรอคะ”
ชายหนุ่มหัวเราะขบขัน
“ก็คุณรอนด้าพูดเสียงดังลั่นขนาดนั้น ผมไม่ได้ยินก็หูหนวกแล้วล่ะครับ”
ณดายิ้มเจื่อนๆ ก่อนจะส่ายหน้า “ณดาคงไม่เหมาะกับหนุ่มเลิฟหรอกค่ะ และอีกอย่างค่าเดทแต่ละครั้งก็แพงมาก ณดาเก็บเงินฝากธนาคารเอาไว้ดีกว่า”
ครูสอมยิ้ม ก่อนจะเดินจากไปโดยไม่พูดอะไรออกมาอีก ณดามองตามไปงงๆ ก่อนจะกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเอง ซึ่งก็เป็นจังหวะเดียวกันที่โทรศัพท์มือถือดังขึ้นพอดี
หน้าจอแสดงเบอร์คุ้นตา ซึ่งแน่นอนว่าหล่อนจำได้ดีว่าเป็นใคร รอยยิ้มดีใจระบายเต็มใบหน้านวล
“ธาร...”
“เป็นยังไงบ้างณดา สบายดีไหม ฉันคิดถึงเธอมากเลยนะ”
ณดาน้ำตาซึม คิดถึงเพื่อนใจจะขาด “ฉันก็คิดถึงเธอเหมือนกันธาร คิดถึงมากด้วย”
“คิดถึงแต่ไม่ยอมโทรหาเลยนะ” วรันธาราอดที่จะพ้อมาตามสายไม่ได้
“ก็ฉัน... เกรงใจเธอนี่ ไม่อยากกวนน่ะ”
“อย่าคิดแบบนี้เชียวนะ สำหรับเธอฉันมีเวลาให้เสมอนั่นแหละ”
ณดายิ้มทั้งน้ำตาอย่างดีใจ “แค่ธารโทรมาหาฉันก็ดีใจจะแย่อยู่แล้ว เธอมีความสุขดีใช่ไหม คุณเคนใจดีกับเธอใช่ไหม”
“คุณเคนดีกับฉันมาก... จนฉันอยากให้เธอมาที่เทกซัสด้วย”
“ฉันคงไปไม่ได้หรอก ชีวิตของฉันอยู่ที่นี่เธอก็รู้” ณดาพูดเศร้าๆ “แต่เธอไม่ต้องเป็นห่วงฉันนะธาร ฉันอยู่ที่นี่ก็สบายดี แม้ว่าจะเหงาไปบ้างก็ตาม”
“อืม ว่าแต่ไอ้พี่ขุนมันมารบกวนอะไรเธออีกหรือเปล่า”
ณดาส่ายหน้าน้อยๆ ก่อนจะลุกขึ้นและเดินออกไปนอกสำนักงาน เมื่อรู้ว่าบทสนทนาที่กำลังเกิดขึ้นจะยาวพอสมควร
“เมื่อคืนฉันไปดื่มมา และก็เจอพี่ขุนมากับแฟนใหม่พอดี”
วรันธาราทำเสียงโมโหมาตามสาย “แล้วหมอนั่นพูดให้เธอช้ำใจอีกหรือเปล่า นี่อย่าไปฟังมันเลยนะ ผู้ชายดีๆ รอเธออยู่อีกเยอะแยะ อ้อ แล้วที่ฉันโทรมานี่ก็เพราะฉันมีอะไรจะเซอร์ไพรส์”
“เซอร์ไพรส์?” ณดามึนงง “เซอร์ไพรส์อะไรเหรอธาร”
เสียงหัวเราะพึงพอใจของวรันธาราดังมาตามสาย “ก็เพื่อนของคุณเคนเปิดบริษัทหาคู่อยู่ที่วอชิงตัน แล้วในบริษัทนะมีแต่หนุ่มหล่อๆ ทั้งนั้นเลย ฉันก็เลยคิดถึงเธอน่ะณดา ว่าจะจัดให้สักคน”
