บทที่ 73 ตอนที่ 73

นั่นสิ เพราะเขากลับบ้านค่ำทุกวัน  หล่อนนั่งรออยู่นานกว่าจะได้เห็นหลังไวๆ ของเขา ณดาคิดเศร้าๆ ในอก ก่อนจะฝืนระบายยิ้ม

“ขอ... ขอฉันเข้าไปข้างในได้ไหมคะ”

“ได้สิครับ ถ้าคุณไม่กลัวผม”

ณดาส่ายหน้าน้อยๆ มองความห่างเหินที่ธีโอแสดงออกมาอย่างปวดใจ

“คุณเป็นสุภาพบุรุษ ฉันรู้ดี”

เขาไม่ได้โต้ตอบหล่อนออกมาอีก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ