บทที่ 110 สิ่งที่เรียกว่า...ปาฏิหาริย์...กำลังจะบังเกิดขึ้นแล้ว

ไม่มีใครกล้าเรียก ราวกับทุกคนรับรู้ความรู้สึกของหล่อนที่มีต่อคนที่นอนในห้องนั้นได้  ทุกคนไม่มีใครกล้าเอ่ยเอื้อนอะไรออกมา แม้แต่คนเป็นพ่อที่เคยกีดกันห่วงหวงลูกสาวสุดชีวิต ที่เวลานี้ก็พลอยสงบเงียบไม่ต่างกัน

เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง คนหน้าห้องก็เริ่มบางตาลง ทว่าก็ยังไม่มีวี่แววอะไรจากคนที่นอนในห้องไอซี...