บทที่ 77 บ้าบิ่น

“ไง ถึงกับอึ้งเลยเหรอ ที่มีคนรู้ทันเธอ ไงล่ะรสชาติเจ้าปัตย์พอจะสู้ผู้ชายคนอื่นๆที่เธอเคยลองมาได้หรือเปล่า หรือว่าต้องลองทดลองอีกทีถึงจะรู้รส...”

“เพียะ!!”  ระพีวิชญ์หน้าหันตามแรงฝ่ามือ แต่เขาลูบแก้มข้างนั้นราวกับไม่สะทกสะท้าน

“พอกันที ต่อไปนี้ฉันจะไม่ทนให้คุณมาเหยียบย่ำศักดิ์ศรีฉันได้อีกต่อไป”

“...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ