บทที่ 26 หลงแหละดูออก 3

หลงแหละดูออก 3

ธัญดากำลังดึงสติพลิกตัวหันมองหมอนข้างใบใหญ่มีความอุ่นเหมือนคน นอกจากไม่ทรงรียังมีแขนขาที่พันรอบตัวเธอ พันแน่นหนักจนดิ้นไม่ได้ ลุกไม่ขึ้น

“นี่มันคน คนชัดๆ ไม่ใช่ยายตรา แต่เป็น...” ทันทีที่มั่นใจสิ่งตึงแน่นด้านหลังไม่ใช่หมอน ร่างอรชรที่ถูกรัดไว้ด้วยลำแขนกำยำออกแรงดิ้นรนต่อสู้ หวังให...