บทที่ 4 แกล้งหูหนวก ตาบอด 4

เหตุการณ์จากเมื่อหลายวันก่อนมันตรา พาครอบครัวไปนั่งรับประทานอาหารในห้างฯ บังเอิญเห็นผู้ชายคนหนึ่งรูปร่างหน้าตาคุ้นมาก เมธัสก็รู้จักด้วยมารับพี่สาวหลังเลิกงานทุกคืน สองพี่น้องต่างมองหน้ากัน เมื่อเห็นว่าผู้หญิงที่เดินข้างจิรายุหน้าไม่เหมือนธัญดา ท่าทางทั้งคู่สนิทกันมาก มากกว่าธัญดาที่คบกันมานานซะอีก ขิงความหวานทั่วห้างฯ กอดจูบกันเหมือนอยากมาก ไม่อายที่จะแสดงออกความเงี่ยนต่อสายตาผู้คน

วันหนึ่งมันตราเห็นผู้หญิงคนที่จิรายุเคยควงเดินห้างฯ แท้ที่จริงเป็นปลาสวยงามในตู้ของเดอะ คิวท์ อาบอบนวดตึกใหญ่วิมานฉิมพลีของผู้ชายซะได้ พี่จุ๊บแค่ซื้อกินหรือต้องการจริงจัง ผู้หญิงพวกนี้อ้อนเก่ง ลีลาจัด ทำให้ผู้ชายหลงเซ็กซ์จนโงหัวไม่ขึ้น เสียเงินเสียทอง บ้าน รถ มาก็มาก

จิรายุไปรับส่งปลาสวยงามประจำตู้ เดอะ คิวท์บ่อยๆ ลับหลังแฟนสาว ในขณะทิ้งให้เพื่อนของเธอแก่วรออยู่อย่างหน้าเหี่ยว จนในบางครั้งมันตราคิดจะบอกเรื่องนี้แก่ธัญดา หากแต่ไม่อยากเห็นเพื่อนเสียใจกับเรื่องทั้งหมด แต่วันนี้เพื่อนของเธอคงระแคะระคายบางสิ่งขึ้นมาบ้าง ไม่อย่างนั้นไม่หน้าเหงาเป็นไก่ติดโรคอย่างนั้น ถึงธัญดาพยายามปิดตอนที่มองไปฝั่งตรงข้าม แต่เธอพอรู้ธัญดาเห็นบางอย่างผิดปกติแต่กลบเกลื่อนความรู้สึกไว้ ไม่มีใครรับได้ที่เห็นแฟนตัวเองขับรถออกจากอาบอบนวดแบบนั้น ถ้าเป็นร้านนวดแผนโบราณคงรู้สึกดีหน่อย

ปลาแต่ละตัวที่อยู่ตู้ในอาณาจักร เดอะ คิวท์ ได้รับการคัดสรรค์มาอย่างดี ผู้ชายมากตัณหาร่านคาระ สะดุ้งท่อนสั่นอยากใช้บริการแทบทุกคน ยกเว้น ตุ๊ดกะเทยที่ไม่สนปลาในตู้ หลายคนลงความเห็นให้คะแนนปลาสวยงามในตู้เดอะ คิวท์ เลิศรสมันอร่อยลิ้น กว่าปลาตู้ไหนทั้งสิ้นทั้งรูปโฉม โนมพันธ์ต่างพาขึ้นสวรรค์ได้ง่ายๆจากบริการชั้นดีครบวงจร

“สิ่งที่เราทำได้คืออยู่ข้างหนูดา เรื่องเขาสองคนปล่อยให้เคลียร์กันเอง เราอย่าเผือก”

“ว่าแต่พี่ตรามีเงินให้ผมสักหมื่นป๊ะ” จู่ๆ ไอ้น้องก็ขอเงิน มึงดึงมาเรื่องนี้ได้ยังไง ไอ้น้องเวร

“แกจะเอาเงินตั้งหมื่นไปทำอะไร” เรื่องเงินไม่สำคัญ ที่สำคัญกูไม่มี น้องชายไม่เคยขอเงินเยอะขนาดนี้ นอกจากหลักร้อยหลักพันไปใช้จ่ายที่มหาวิทยาลัยแค่นั้นนิดหน่อย จ่ายให้น้องได้เพื่อการศึกษา

“ไปดูปลาที่เดอะ คิวท์ ซะหน่อย” น้องชายผู้น่ารักปั้นหน้ากวนตีน คิดอยากจะซื้อปลามากิน ทำทีแบมือขอเงินพี่ ยักคิ้วทำหน้าทะเล้น เดี๋ยวจะเจอตีนพี่ฟาดปาก

“เอ๊ะ...ไอ้นี่กวนตีนแล้วนะ โน่นเลยไปซื้อปลาหางนกยุงมาเลี้ยง อีกอย่างนะเตือนไว้ก่อน ปลาที่ เดอะ คิวท์ไม่มีไว้ให้ดูเว้ย มีไว้สนองกามผู้ชาย ลากลงอ่างเลี้ยงธรรมดาไม่ได้”

“เขาต้องลากเราลงไม่ใช่เหรอพี่ตรา”

“พูดแบบนี้ แสดงว่าแกเคยไปลากมาแล้วอย่างนั้นหรือไอ้ธัส”

“แหม...ผมผู้ชายเต็มร้อยนะพี่ตรา ไม่เคยสิแปลก”

“เปิดซิงแล้วสิเนี่ย”

“ไม่เหลือล่ะพี่” เมธัสยืดอกอย่างภูมิใจในการเสียหนุ่ม

“ไว้อาลัยแด่...พรหมจรรย์ของน้องชาย เวรเอ้ย” มันตรายืนสงบนิ่งไม่ยอมป้ายขาขึ้นรถเครื่องเร็วแรงของน้องชาย สารถีประจำตัวผู้น่ารัก เพราะยืนไว้อาลัยให้ความหนุ่มที่ถูกกระชากไป

“พอได้แล้วพี่ตรา ขึ้นรถเถอะ ผมง่วงจะแย่ พรุ่งนี้มีเรียนเช้าด้วย เนี่ยผมต้องมารับพี่ทุกคืน ไม่เห็นใจผมหรือไง หาแฟนเถอะ” เมธัสอดขำไม่ได้กับท่าทางทะเล้นของพี่สาว เขาและพี่สาวสนิทกันมาก พูดคุยชวนหัวกันได้ทุกเรื่อง และเมธัสเองไม่เคยปิดบังพี่สาวไม่ว่าเรื่องใด ยกเว้นเรื่องที่เขาขันอาสามารับพี่สาวถึงร้านมาดามริสาทุกคืนอีกด้วยเพราะเขามีความหวัง ความหวังในการพบใครบางคน

คืนนี้เมธัสขี่มอเตอร์ไซด์พร้อมกับแอบอมยิ้ม เพราะได้เห็นหน้าใครคนหนึ่งที่เขาคิดถึง อันที่จริงอยากมารับพี่ แต่ที่พูดไปอย่างนั้นกลบเกลื่อนความรู้สึก ต่อให้พรุ่งนี้มีเรียนตอนเช้า ไม่หวั่นถ้าได้เห็นหน้าคนคนนั้นก่อนนอน ตนและมันตราอายุห่างกันห้าปี ปีนี้พี่สาวอายุ 25 ส่วนตนเพิ่ง 20 เรียนปีสองมหาวิทยาลัยรัฐบาล จากการเอนทรานซ์ติดคณะวิศวะที่ตั้งใจมุ่งหมั่นอยากเข้ามาก

ทันทีที่รถมอเตอร์ไซด์ไอ้เกลี้ยงบึ่งมาจอดหน้าบ้านไม้สองชั้น ในชุมชนแออัดที่ธัญดาอาศัยอยู่กับแม่ หลังจากแยกทางกับพ่อ ส่วนพ่อของเธอไปติดสาวอาบอบนวด เลี้ยงดูฟูมฟักจนยกย่องขึ้นมาแทนแม่ ดังนั้นจุดแตกหักของคนทั้งคู่คือการแยกทาง เพราะผู้หญิงคนนั้นต้องการเก็บพ่อไว้คนเดียว ยื่นคำขาดให้หย่ากับแม่

พ่อที่หลงเซ็กซ์ด้วยฝีมือการปรนเปรอแบบสุดยอดจากสาวอ่าง ท่านจึงหอบผ้าหอบผ่อนไปอยู่กับนางในตู้ตั้งแต่บัดนั้น ในตอนนั้นธัญดาอายุแค่สิบขวบ หากแต่รู้เรื่องมาตลอด จะทำอย่างไรได้ในเมื่อเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ แต่เธอนั้นยอมรับว่าตัวเองเกลียดพ่อมาก ทุกวันนี้ไม่เคยญาติดีไม่เคยไปขอความช่วยเหลือ ตัดขาดสายสัมพันธ์กันโดยสิ้นเชิง

“ทำไมเงียบตลอดทางเลยล่ะพี่หนูดา” ไอ้เกลี้ยงเด็กแว้นข้างบ้าน เอ่ยถามพี่สาวคนสวยซึ่งตนนับถือความอดทน กับแม่เอาแต่เข้าบ่อนนับตัวเลข แถมพ่อยังติดผู้หญิงทิ้งไปอีกคน

“มะ...ไม่มีอะไรพอดีวันนี้ที่ร้านแขกเยอะ เสิร์ฟตลอดคืนเมื่อยไปหมดตัวจะขาดอยู่แล้วเนี่ย อยากนอนเต็มที่มันเหมือนแบตฯ หมดน่ะเกลี้ยง” ธัญดาตอบไอ้เกลี้ยงเลี่ยงๆ ทั้งที่ความกังวลของเธอไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ทั้งสิ้น ต่อให้แขกเยอะแค่ไหนสู้ไหว เพราะแขกเยอะเธอย่อมได้ค่าทิปเยอะตามไปด้วย เจ้าของร้านเจ๊ริสาแกใจดี ไม่เคยแย่งทิปจากพนักงานเสิร์ฟใครทำงานได้เท่าไหร่แกยกให้หมด ถือเป็นขวัญในการทำงาน