บทที่ 8 เงาอดีต 3
เงาอดีต 3
“เออ...เออ...กูจะลองคิดดู” โดยพื้นฐานวิยะดาไม่ได้เป็นคนแบบนี้ สาเหตุทั้งหมดเพราะอาการผิดหวังจากผู้ชายที่ตนรักที่สุด เลือกหิ้วกระเป๋าออกมาใช้ชีวิตกับผู้ชายเขา หวังมากมักผิดหวัง ครั้นเมื่อเสียใจมากๆทุกอย่างจึงเสียศูนย์ทั้งหมด
ระหว่างสองแม่ลูกสนทนาเครียดกันอยู่ โทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงของธัญดาดังขึ้น ทั้งสองแม่ลูก ยุติการพูดคุยเรื่องเครียดชั่วคราว หญิงสาวหยิบโทรศัพท์ออกกระเป๋ากางเกงขึ้นมาดูหน้าจอ เจ้าของเบอร์คือเจ๊หนูแดง ผู้บันดาลงานนำมาซึ่งเงินประทังชีวิตแก่เธอ
“ว่าไงคะเจ๊หนูแดง” ธัญดากรอกเสียงลงไปด้วยน้ำเสียงหวานกับเจ้าของเบอร์ ซึ่งคุ้นเคยกันดีเรียกได้ว่าเป็นคนส่งเรียนก็ว่าได้เพราะถ้าไม่ได้เจ๊หนูแดงหางานให้ทำ คงไม่มีเงินมาใช้จ่ายในครอบครัว เพราะเด็กสาวจบแค่มัธยมปลาย จะไปสมัครทำงานอะไรได้ นอกจากรับงานเป็นพริตตี้ให้กับสินค้า ที่ยังเงินทุนไม่หนาในการโฆษณาขนาดต้องจ้างดาราดังๆ
“ตื่นยัง” เจ๊หนูแดงเอ่ยถามออกไปตามมารยาท ด้วยจริงรู้ว่าเวลานี้ธัญดาต้องนอนอุตุอยู่บนเตียง แต่ก็ไม่แน่อาจรบราฆ่าฟันอยู่กับแม่ที่เห็นบ่อนน่าอยู่กว่าบ้าน
“หลับอยู่มั้งเจ๊” คนถูกถามตอบอย่างกวนโมโห แต่เพราะรู้ว่าเจ๊หนูแดงใจดี ตรงข้ามกับรูปร่างบึกบึนสมชายแต่ใจหวานเป็นหญิง
“เออ...ปากดีอย่างนี้ไม่ต้องเอา” เจ๊หนูแดงทำเป็นฉุน ขู่อย่างกับงูเห่า
“เจ๊...อย่าน้อยใจสิหนูดาล้อเล่น ว่าแต่มีอะไรว่ามาค่ะ” ธัญดาง้อผู้มีอุปการะคุณด้วยเสียงหวาน ออกฤทธิ์ออกเดชกับคนอื่นได้ยกเว้นเจ๊หนูแดงนี่ล่ะเว้นไว้คน แกคือทางรอดเพียงทางเดียวของธัญดา ดังนั้นควรนอบน้อมกับแกไว้
“สิบโมงออกมาเจอเจ๊ร้านอาหารที่เคยมาพบกันในห้างฯ เดิม เข้าใจนะอย่าให้พูดซ้ำ” เสียงห้าวๆ แบบดัดไปทางสตรีของเจ๊ จริงจังเด็ดขาดจนคนฟังได้แต่อ้าปากค้าง ใครจะขัดเจ๊แกได้ล่ะ
“คุยเลยไม่ได้เหรอเจ๊ หนูดายังไม่ได้นอนเลย” สาวสวยแต่จนร้องอิดออด ก็ในเมื่อถูกแม่กวนขณะกำลังนอนหลับฝันถึงชายในฝัน จึงอยากกลับขึ้นไปนอนต่อเอาแรงสักหน่อย
“ฉันรู้ถ้าแกได้ตื่นแล้ว ไม่มีวันหลับอีกรอบแน่ ออกมาหาเจ๊สิบโมง ไม่ต้องมีข้อแม้ เงินงามๆ ไม่เอาจะยกให้คนอื่น” เจ๊หนูแดงงัดเอาไม้ตายใช้ขู่คนขี้งกอย่างธัญดา ไม่มีวันคนสวยจะปฏิเสธ
“ก็ได้เจ๊ นี่เห็นแก่ความสวยของเจ๊นะ” ธัญดาตอบรับแบบยานคาง ชีพจรชีวิตของเธอช่างเต็มเหยียดหาเวลาพักผ่อนยากเต็มที แค่แม่คนเดียวก็กินพลังชีวิตเธอไปเกินครึ่ง ไหนต้องวิ่งลอกหางานที่นำมาซึ่งเม็ดเงินเป็นก้อนดีกว่าการเป็นเด็กเสิร์ฟในร้านมาดามริสา ไม่ว่างานไหนที่นำมาซึ่งเงิน ธัญดาทำทั้งนั้นยกเว้นขายตัว เพื่อบำบัดความใคร่ให้กับผู้ชาย ถ้าบำบัดทางสายตา ยังพอทำเนาดูแล้วเอาไปไม่ได้จึงถือว่าให้ทาน
“ตามนั้น” เจ๊หนูแดงตัดบทสนทนาง่ายๆ แต่ยังไม่ได้ตัดสายสนทนา นี่คือปกติของเจ๊หนูแดงแกไม่ชอบคุยงานที่มีเนื้อหามากมายผ่านโทรศัพท์ เพราะบางทีแกจำเนื้อหาไม่หมด อาจตกหล่นพลาดกันได้ แต่ถ้ามาเจอหน้าได้คุยกันเป็นการเป็นงานประกอบเอกสาร งานย่อมดูน่าเชื่อถือมากกว่า
“งานนี้มียายตราไหมคะเจ๊” งานไหนมีเธอก็อยากให้มีเพื่อนคนนี้ร่วมด้วยจะได้อุ่นใจ แต่ถึงแม้ตนจะถูกเลือกคนเดียว เธอต้องทำงานอยู่ดี
“เจ๊วางไว้ทั้งสองคนนั้นล่ะ รีบมาแล้วกัน เจ๊ไม่ชอบคุยงานผ่านโทรศัพท์ มันไม่เห็นหน้าสวยๆ หุ่นเซี๊ยะๆ ของแก”
“ได้ค่ะเจ๊ งั้นไว้เจอกัน หนูดาจะเอาหนังหน้างามๆ ไปให้เจ๊ดู พอเจ๊เห็นเท่านั้นล่ะขี้คร้านเจ๊จะไล่หนูดาไปนอน”
“เออ...เออ มาเถอะ”
สองสาวต่างวัยต่างสายพันธุ์ตัดสายจากกัน ธัญดามองไปทางแม่ซึ่งนั่งตักข้าวเข้าปาก รู้สึกแปลกอยู่สักหน่อยที่แม่ไม่แทรกเสียงตอนคุยกับเจ๊หนูแดง ปกติไม่เงียบขนาดนี้สงสัยจะสำนึก แล้วว่าลูกสาวลำบากหาเงิน
“กินข้าวไปนะแม่ หนูดาต้องออกไปคุยงานกับเจ๊หนูแดง”
“เออ...ระวังตัวล่ะ อย่าให้อีเจ๊ล้ำบึกนั่นหลอกได้”
“เป็นห่วงหนูดาเหรอแม่” ธัญดาหันมาเอ่ยถามแม่ขณะเดินคล้อยหลังไปแล้ว อย่างน้อยๆ การทะเลาะเบาะแว้งในทุกวันคือกิจวัตรประจำวันที่ต้องเกิดขึ้น เพราะเท่ากับว่าเธอมีแม่และแม่มีเธอ
“ไม่...ฉันแค่...ห่วงเงิน” วิยะดาปฏิเสธอึกอักรวมไปถึงความห่วงใยที่มีอยู่ในสายสัมพันธ์ระหว่างแม่ลูก “ไปๆ จะไปไหนก็ไปกินเสร็จฉันจะงีบซะหน่อย อ้อ...ก่อนออกไปอย่าลืมทิ้งเงินไว้ให้ด้วยล่ะ”
“เฮ้อ...ไม่เคยลืมเรื่องเงินเลยนะแม่ ตายไปจะเอาไปได้สักกี่สักกี่บาทเชียว”
“เอ๊ะ...อีนางลูกคนนี้พูดดีหน่อยลามปาม”
“ไปล่ะ เบื่อทะเลาะกับแม่” ร่างบางวิ่งขึ้นไปบนห้องเพื่อคว้าเสื้อผ้าชุดใหม่ วิ่งกลับลงมาอาบน้ำยังห้องน้ำด้านล่างข้างห้องครัว บ้านนี้มีห้องน้ำห้องเดียว ใช้ร่วมกันเหตุนี้ธัญดาจึงมีความฝันอยากมีบ้านใหม่ บ้านเดี่ยวหลังกะทัดรัดบนเนื้อที่กว้างขวาง สามห้องนอน สองห้องน้ำห้องนอนของเธอต้องมีห้องน้ำสวยๆ ใช้ส่วนตัว
“มึงมันลามเป็นขี้กรากนางลูกเวร” โครม
!! แก้วน้ำพลาสติกที่อยู่ใกล้มือวิยะดาลอยไปตกลงหน้าบันได เฉียดศีรษะธัญดาไปนิดเดียว โชคดีที่เธอเป็นคนว่องไว ไม่อย่างนั้นคงหัวโนไปพบเจ๊หนูแดง อีแบบนี้คงไม่สวยและคงไม่ได้งาน
