บทที่ 53 ตอนที่ 53

“ไม่มีใครอยู่แล้วล่ะค่ะคุณหนูเล็ก” น้ำเสียงจรีตอบแผ่วเบาเจือเศร้าหม่น

“เรียกเหมยสิคะน้าจรี” หญิงสาวไม่ถือตัว ให้ความคุ้นเคยกับพนักงานในส่วนของโรงแรม ตั้งแต่เป็นเด็กวิ่งเล่นอยู่ในโรงแรม เพราะบ้านอยู่รั้วด้านหลังโรงแรมนี่เอง

“หายไปไหนคะ” ภายในรอยตะวันไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ยกเว้นพนักงานที่หายไปจนหมด ห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ