Cara

Althaia

Czułam, że tracę zmysły, im dłużej byliśmy zamknięci w tej dziurze. Moje serce nieustannie bolało na myśl, że Damiano już nie żyje. Obraz, jak go postrzelili, ciągle powracał w mojej głowie, a choć starałam się trzymać, łzy groziły, że się wyleją.

Objęłam kolana ramionami, próbując jako...