บทที่ 53 ตอนที่ 53

วิลเลี่ยมแอบยิ้ม พลางนึกในใจว่าซูซานดูเร่าร้อนเหมือนอย่างที่เขาวาดหวังเอาไว้ไม่มีผิด

ไม่แคล้วคืนนี้เขาคงต้องกลับไปนอนฝันถึงรสชาติของความหอมหวานจากพวงแก้มและริมฝีปากซึ่งเรื่อละมุนไปด้วยเลือดเนื้อวัยสาวของเธอเป็นแน่

ด้วยความเป็นห่วงซูซานที่พักอยู่ในห้องเพียงคนเดียวลำพัง วิลเลี่ยมนั่งรออยู่ที่ชั้นล่า...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ