บทที่ 71 ตอนที่ 71

“แม่…”

เสียงของเด็กหญิงในวัยเจ็ดขวบกรีดร้องกับภาพสุดสะเทือนใจตรงหน้า สร้างความเจ็บปวดให้กับทุกคนที่ยืนมองดูเหตุการณ์อยู่พร้อมๆ กัน มิญญาสะอึกสะอื้นตัวโยน เสียงสั่นปานจะขาดใจ พยายามดิ้นรนออกจากวงแขนของเผ่าพงษ์ที่โอบกอดเอาไว้ เพื่อที่จะวิ่งเข้าไปหาร่างไร้ลมหายใจของบิดาและมารดา

“มิ้น... หนูเข้าไปไม่ไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ