บทที่ 10 Chapter 10
“ชีวิตมันไม่มีทางเลือกมากนักหรอกนะพัลลภา บอกแล้วไง สิ่งที่เธอเจอมันเล็กน้อยมาก แถมเธอดันโชคดีที่หนีเงื้อมมือไอ้แดนพ้น”
ชลวัสทอดตามองภาพตรงหน้าอย่างไร้ความรู้สึกรู้สา ชาชิน
พัลลภาเผลออุทานอีกครั้ง จู่ ๆ ก็ถูกดันให้ขยับ เธอลืมตามองก็พบว่า เขาพาเธอออกห่างจากเวที เดินตามทางเดินด้านหลัง
“คุณชล”
ผ่านห้องห้องหนึ่งซึ่งประตูเปิดกว้าง หญิงสาวสวยคนหนึ่งปรี่เข้ามาทักด้วยท่าทางนอบน้อม
“แล้วนี่...” สาวสวยเบนสายตาไปยังสาวน้อย
ชลวัสไม่คิดแนะนำ ยังลากคนตัวเล็กเดินไปเรื่อย สาวสวยจึงต้องก้าวตาม
“ห้องวีวีไอพีเปิดหรือยัง”
“เปิดแล้วค่ะ”
“ดี”
ชายหนุ่มก้าวยาว ๆ จังหวะไม่ได้รีบเร่งอะไร ช่วงขาที่ยาวทำให้คนถูกลากต้องซอยเท้าถี่ยิบ ขึ้นบันไดไปอีกชั้น ถึงห้องหนึ่ง เขาเปิดประตูเข้าไป
ในห้องมืดสลัว พัลลภาถูกพามาหยุดด้านที่เป็นกระจกใส สิ่งที่เห็นผ่านกระจกไปยังอีกห้อง ทำเอาเธอแข้งขาสั่นหากรอบนี้ไม่ได้เบือนหน้าหนีเพราะตกตะลึงกับสิ่งที่เห็น
“นั่นเป็นห้องรับรองวีวีไอพี”
ภายในห้องรับรองมีลูกค้าประมาณสิบคน ทั้งหมดเป็นชาย พวกเขากำลังชมการแสดงบนเวทีขนาดเล็ก การแสดงที่ไม่ต่างจากข้างนอก ทว่ามีความเป็นส่วนตัว บนเวทีนั้น หญิงและชายสองคู่กำลังมีเซ็กซ์กันอย่างโจ่งครึ่ม ขณะที่มีลูกค้าเดินเอาเงินไปเหน็บให้ตรงขอบชายผ้าผืนเล็กที่รัดรั้งไว้ตรงเอว บางคนยังร่วมจับหน้าอก จับส่วนสงวนของผู้หญิงไปด้วยทั้งที่เธอกำลังถูกผู้ชายกระแทกกระทั้น ถ้าเธอมองไม่ผิด ผู้หญิงคนนั้นเป็นนางแบบชื่อดัง
“ถ้าข้างนอกมันทำให้เธออาย ลองแบบในห้องรับรองดูได้นะ แขกแต่ละรอบมีไม่กี่คนหรอก นั่นเป็นแขกที่พาลูกค้าชาวญี่ปุ่นมารับรอง ดูท่าลูกค้าเขาชอบมากด้วย”
“มะ หมายความว่าไง”
พัลลภาหน้าตื่นมากขึ้น หันขวับมองหน้าคมทันที
ชลวัสกระตุกยิ้ม แววตาไหวระยับ ผลักร่างเล็กไปยังหญิงสาวสวยที่ตามมา
“พาเธอไปเปลี่ยนชุดที ลอกเอาชุดเน่า ๆ นี่ทิ้งไปได้เลย เห็นแล้วขัดตาชะมัดยาด”
“ค่ะคุณชล”
“ไม่นะ คุณหมายความว่าไง หนูไม่ทำแบบนั้นนะ”
สาวน้อยกรีดร้อง ตื่นตระหนก ดิ้นรนหนีให้พ้นมือของสาวสวย
“ถ้าเธอยังเอาแต่ดีดดิ้นอยู่แบบนี้ ฉันจะส่งเธอเข้าไปในห้องนั้น ไปเปลี่ยนชุดใหม่ซะ”
“ไปเถอะค่ะ คุณชลไม่ได้หมายถึงให้คุณเปลี่ยนชุดไปทำงานพวกนั้นหรอก”
“นะ แน่นะ” เธอมองเขาด้วยสายตาคาดคั้น
“ไป” ชายหนุ่มโบกมือไล่ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์แต้มมุมปาก “ถ้าช้าฉันอาจเปลี่ยนใจ”
แม้จะหวาดระแวง พัลลภาก็จำต้องยอมตามแรงดึงของสาวสวย หน้าห้องมีการ์ดร่างใหญ่มายืนตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เมื่อออกมาด้านนอก เธอหันไปมอง ชลวัสออกจากห้องเช่นกัน เขาเดินนำการ์ดไปอีกทางหนึ่ง
“ไม่ต้องกลัวหรอก ที่นี่ไม่มีการบังคับใครให้ทำงานหรอกค่ะ”
พัลลภาถูกพาตัวเข้ามายังห้องหนึ่ง ภายในห้องมีชายและหญิงกำลังแต่งหน้าแต่งตัวด้วยชุดวาบหวิวที่เธอมองแล้วหน้าร้อน บางคู่ก็นั่งตักกันกอดจูบลูบคลำกันโดยไม่อายสายตาใคร เธอจำได้ว่ามีชายหญิงจากบนเวทีด้วย พวกเขายังคงสวมผ้าชิ้นเล็ก ๆ ที่ปกปิดอะไรแทบไม่ได้
“พี่ชื่อหลินนะ เรียกพี่หลินก็ได้ค่ะ พี่เป็นผู้ช่วยผู้จัดการที่นี่น่ะ”
สาวสวยแนะนำตัวเองพลางยิ้มให้อย่างมีมิตรไมตรี
“เด็กใหม่เหรอพี่ หุ่นดีมากเลย” ผู้ชายคนหนึ่งถามขึ้น กวาดตามองความมอมแมมของอีกฝ่าย “ขัดสีฉวีวรรณหน่อยน่าจะสวยมากเลยนะเนี่ย”
สาวน้อยที่อยู่ผิดที่ผิดทางแทบกระโดดเข้าไปกอดแขนหลินทันที
“คนนี้ห้ามยุ่งจ้า เด็กคุณชลน่ะ”
“ฮะ จริงดิ”
หลินไม่ตอบ ตบมือบนมือเล็กที่เกาะท่อนแขนเป็นการปลอบใจ ขณะเดินผ่านคนอื่น ๆ ไปอีกห้อง
แววตากรุ้มกริ่มวาวไหวของผู้ชายที่กราดมองหัวจรดเท้าทำให้พัลลภากลัว สายตาที่มีความหื่นกระหายแฝงอยู่
“เห็นงานที่นี่แล้วใช่ไหม เวลาขึ้นเวทีต้องมีสลับคู่เพื่อสร้างความตื่นเต้นให้คนดู แต่ก็ใช่ว่าจะแตะใครมั่วซั่วได้นะ ถ้าคู่คนอื่น หมายถึงผู้หญิงหรือผู้ชายก็ตามไม่ยอม จะฝืนใจกันไม่ได้ พูดให้เข้าใจง่ายหน่อยคือ งานแบบนี้มันง่ายที่จะพลาด ผู้หญิงอาจจะโดนผู้ชายคนอื่นนอกจากคู่ของตัวเองเอาน่ะนะ แต่ถ้าผู้หญิงไม่เต็มใจ ผู้ชายคนไหนก็ห้ามขืนใจบังคับ”
หลินบอกอย่างเข้าใจความคิด เรียบเรียงคำพูดให้เด็กสาวเข้าใจง่ายที่สุด
“ห้ามกันได้ด้วยเหรอคะ”
“เคยมีคนอยากลองของ แต่ก็โดนตัดตอนทันทีค่ะ หลัง ๆ เลยไม่มีแล้ว”
ในห้องนี้ไม่มีใครนอกจากเสื้อผ้าหลายแบบแขวนอยู่ในตู้ติดผนัง พัลลภารับผ้าเช็ดตัวกับเสื้อคลุมอาบน้ำที่สาวสวยรุ่นพี่ส่งให้ด้วยจิตใจที่ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
“คุณชลเป็นเจ้าของที่นี่เหรอคะ”
“ถูกครึ่งหนึ่ง เรียกว่าเป็นเจ้านายพวกพี่ดีกว่าจ้ะ คุณชลทำงานเป็นเลขาให้คุณปฏิพัทธ์ พวกเขามีหุ้นในนี้แล้วก็กิจการอีกหลายที่”
“ยังมีที่แบบนี้อีกหลายที่เลยเหรอคะ”
“ธุรกิจพวกเขามีหลายอย่างจ้ะ ไว้ถามคุณชลเองละกัน ตอนนี้ไปอาบน้ำก่อนเถอะ ถ้าช้าเดี๋ยวจะเป็นเรื่อง ถึงคุณชลจะใจดีแต่เวลาโหดก็เอาเรื่องอยู่นะ”
พัลลภาถูกรุนหลังให้เข้าห้องน้ำไป โดยสาวสวยรุ่นพี่กำชับด้วยรอยยิ้มว่าให้ทำเวลาด้วย
