บทที่ 106 รอยยิ้มของใครบางคน

ปิ่นมณีกุมมือหญิงสาวแล้วยิ้มออกมาด้วยความยินดี มิลันดายิ้มกว้างเมื่อได้รับข่าวดี จนตัวเองแทบจนเก็บอาการไว้ไม่อยู่ แต่เมื่อเห็นคนหน้าห้องกำลังเดินวนไปวนมาหล่อนถึงกับกลั้นหัวเราะไม่อยู่ ดูเหมือนว่าพี่คมจะอาการหนักกว่าเสียอีก

“เป็นไงมิ หมอว่าไงบ้างครับ?”เขารีบถามรัว

“ก็ไม่ว่ายังไงนี่คะ”

“น้องมิครับ ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ