บทที่ 107 รอยยิ้มของใครบางคน

สามปีผ่านไป...

มิลันดารีบวิ่งเข้าไปหาบุตรชายวัยสองขวบกว่าที่ร้องไห้จ้ามาหาตนเอง โดยมีรมย์รวัตรและภรรยาเดินตามมาติดๆ หญิงสาวตรงไปคุกเข่าตรงหน้า กรีดน้ำตาลูกแล้วปลอบ

“เป็นอะไรครับ น้องเลิฟของแม่ร้องไห้ทำไมครับ?”ถามบุตรชายเสียงอ่อน

“แม่ครับ ผมไม่อยากเล่นกับพี่ขิมอีกแล้ว”

“ทำไมล่ะลูก พี่เขาอุตส่าห์ม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ