บทที่ 15 แผลเก่ากำเริบ

มิลันดาเม้มริมฝีปากยกมือปาดน้ำตา เอนศีรษะพิงไหล่ รมย์รวัตรเป็นเพื่อนที่ดีเสมอมา เวลาหล่อนมีเรื่องไม่สบายใจชายคนนี้ไม่เคยไปไหนคอยปลอบโยนเสมอมา ถ้าหล่อนรักเขาได้คงดีไม่น้อย จะได้ไม่ต้องทุกข์ทรมานเหมือนอย่างทุกวันนี้

คนเป็นเพื่อนเช่นเขาย่อมปวดใจกับเรื่องที่ได้รับรู้ เขาแน่ใจว่าชายคนนั้นต้องกลับมาพบเพื...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ